بهره‌مندي از مزاياي بيمه بيكاري در رويه قضايي ديوان عدالت اداري

بيمه بيكاري يكي از حمايت‌هاي اجتماعي از اشخاصي است كه بدون ميل و اراده شغل خود را از دست داده و در اين فرآيند، امنيت شغلي آنان با خدشه جدي مواجه شده است. نظام‌هاي حمايتي تأمين اجتماعي در اين مواقع، با پيش‌بيني مقرري بيمه بيكاري سعي در جبران خسارت‌هاي ناشي از بيكاري نموده‌اند. در حقوق ايران، قانون بيمه بيكاري و آيين‌نامه اجرايي آن، مجموعه‌اي از دستورالعمل‌هاي صادره از وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي و نيز سازمان تأمين اجتماعي، تعيين كننده ضوابط بهره‌مندي از بيمه بيكاري هستند. در كنار قوانين و آيين‌نامه‌هاي موردنظر، آراي وحدت رويه هيئت عمومي ديوان عدالت اداري نيز به عنوان يكي از منابع مهم در خصوص تعيين شرايط بهره‌مندي از بيمه بيكاري، قابل بحث و بررسي مي‌باشند. اهميت اين امر زماني آشكار مي‌گردد كه بدانيم، قوانين و آيين‌نامه‌هاي مارالذكر در برخي موارد مبهم بوده و ديوان عدالت اداري به عنوان عالي‌ترين مرجع دادرسي اداري با تفسير قضايي صحيح از اين موارد، مي‌تواند سبب روشن شدن دامنه و شمول بيمه بيكاري بر اشخاص گردد. روش تحقيق در اين پژوهش، از نوع توصيفي تحليلي است و در گردآوري منابع از روش كتابخانه‌اي استفاده شده است. نتايج اين مطالعه، نشان مي‌دهد، عملكرد ديوان گرچه در برخي موارد مثبت و به نفع كارگران بوده اما در برخي موارد از فلسفه حقوق كار و اصل حمايتي بودن آن فاصله گرفته است.