نگاهي به شعر كمال خجندي از چشم انداز علم بديع

بي ترديد دو عامل مهم تخيّل و زبان در خلق شعر مؤثر هستند. شاعر با كمك تخيّل از تمام امكانات و شگردهاي زباني مانند بيان، بديع و معاني بهره گرفته و دست به آفرينش ادبي مي زند. در اين ميان، بديع به عنوان يكي از علوم مهم بلاغي و شگردهاي زيبايي شناختي در تناسب و توازن دروني كلام هاي روسي به آن توجه ويژه اي مي­شود، حاصل هماهنگي عوامل و عناصر زيبايي شناختي مانند وزن، قافيه، رديف، صنايع لفظي و معنوي، عناصر موسيقايي و... است. كمال به عنوان شاعري برجسته و توانمند از تمام امكانات و شگردهاي بلاغي به ويژه بديع معنوي و لفظي همچون مراعات نظير، تمثيل، اسلوب معادله، تلميح، سجع، جناس و جز اينها بهره گرفته است. اين مقاله بر آن است كه ديوان كمال را از ديدگاه انواع تناسبات معنوي بررسي كند.