بررسي صوري و محتوائي ديوان لامعي گرگاني

لامعي گـرگـاني از شعراي دربار سلجوقي در قرن پنجم هجري است كه در شعرش غالب اختصاصات سبك خراساني قابل مشاهده است. در مقاله حاضر به بخش عمده اي از اين خصيصه ها در بُعد صورت و محتوا اشاره شده است. سؤال اصلي اين پژوهش اين است كه مهمترين ويژگي‌هاي صوري و محتوايي شعر لامعي كدام­اند و برجسته‌ترين تفاوت‌ها و تشابه‌هاي شعر اين شاعر در مقايسه با شعر اقران خود كدام است. براي پاسخ به اين پـرسـش در بخـش مربـوط بـه ويـژگـي‌هـاي صـوري، خصيصه‌هاي دستوري، نوشتاري و واژگاني شعر لامعي به همراه نحوه به كارگيري فنّ تشبيه در شعر اين شاعر با ذكر شواهد مربوط بيان شده است و در ادامه در بخش دوم، به مهم ترين ويژگي‌هاي محتوايي شعر لامعي از قبيل تلميح و اقسام آن (تلميحات قرآني و غيرقرآني)، نحوه نگـرش شاعـر بـه آييـن زردشت و پيروان آن، بازتاب سخنـان حكيمـانـه و نمونـه‌هايـي از تصويرآفريني‌هاي معنايي بديـع و خـاص شاعر اشاره شده است. بررسي نحوه تقليد و تتبع از شعر شاعران عرب و نيز اقتباس و اخذ مضمون از شعراي پيشين زبان فارسي توسط لامعي، از ديگر مباحث اين بخش است.