طنز كلامي در شعر فرانوي اكبر اكسير

اكبر اكسير از شاعران معاصر است كه هوشمندانه و دلسوزانه از طنز براي اصلاح نابساماني‌ها و ناهنجاري‌هاي جامعه بهره مي‌گيرد. او از قالب شعر فرانو كه شعري است موجز، ملموس، ساده، به دور از خيال‌پردازي‌هاي پيچيده و متناسب با دغدغه‌هاي بشر امروز استفاده مي‌كند. در اين مقاله شش نمونه شعر از شش مجموعه فرانوي اكبر اكسير براساس نظريه عمومي طنز كلامي بررسي و تحليل شده است. اين نظريه شامل شش متغيّر پايه تقابل انگاره، مكانيسم منطقي، موقعيت، هدف، شيوه روايت و زبان است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه دو متغيّر تقابل انگاره و مكانيسم منطقي از عوامل مؤثّر در ساختار شعر فرانو محسوب مي‌شوند. همچنين در يك شعر، گاه چندين تقابل انگاره ديده مي‌شود كه براي تحليل عدم تجانس بين آن‌ها از چندين مكانيسم منطقي استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق بيانگر آن است كه اكسير از روايت‌هاي ساده و زبان روزمرّه بيشتر بهره مي‌گيرد و در بيشتر شعرهاي فرانويِ بررسي‌شده، هدف، يك شخص نيست، بلكه يك معضل، يك گروه و گاه همه انسان‌ها مورد انتقاد شاعر هستند.