مقايسه الگوهاي ارتباطي، سبك‌هاي ابراز هيجان و ميزان صميميت در بين زنان خيانت ديده و عادي

مقدمه و هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه الگوهاي ارتباطي، سبك‌هاي ابراز هيجان و ميزان صميميت در بين زنان خيانت ديده و عادي انجام شدمواد و روش ها: روش پژوهش توصيفي و از نوع عليمقايسه‌اي بود. جامعه آماري شامل كليه زنان خيانت ديده و عادي شهر تهران در سال 1396 بودند. از بين زنان خيانت ديده 65 نفر و از زنان عادي نيز 65 نفر به‌صورت نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. از پرسشنامه الگوهاي ارتباطي (CPQ)، پرسشنامه ابرازگري هيجان (EEQ)، پرسشنامه دوسوگرايي در ابراز هيجان (AEEQ) و مقياس صميميت زناشويي (MIS) براي جمع‌آوري اطلاعات استفاده شد. داده‌ها توسط آزمون مانوا و نرم‌افزار SPSS22 تحليل شدنديافته ها: يافته‌ها نشان داد كه بين زنان خيانت ديده و عادي در الگوهاي ارتباطي، برخي از سبك‌هاي ابراز هيجان و صميميت تفاوت معناداري وجود دارد.بحث و نتيجه گيري: بر اين اساس مي‌توان نتيجه گرفت كه زنان خيانت ديده در ازدواج خود عمدتاً از الگوهاي ارتباطي ناكارآمدي استفاده مي‌كنند، ابراز هيجان مثبت در بين آنان به‌درستي صورت نمي‌گيرد وصميميت در ازدواجشان ضعيف است. نتايج اين پژوهش مي‌تواند در آموزش‌هاي رواني و مشاوره‌هاي زناشويي مورد استفاده قرار گيرد.