اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن اگاهي بر اضطراب، انعطاف‌پذيري شناختي و تاب‌آوري زنان مطلقه

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر اضطراب، انعطاف‌پذيري شناختي و تاب‌آوري زنان مطلقه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه زنان مطلقه‌ي شهر مشهد بود كه تعداد 27 نفر آز آنها به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و كنترل تقسيم شدند . با استفاده از پروتوكول MBSR 8 جلسه 120 دقيقه ايي درمان براي گروه آزمايش صورت گرفت و گروه كنترل هيچ نوع درماني دريافت نكردند. اطلاعات جمع آوري شده از طريق پرسشنامه اضطراب آشكار و پنهان اشپيلبرگر، پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي و پرسشنامه تاب‌آوري كانر و ديويدسون، با استفاده از Spss25 و تحليل كوواريانس تك متغيري موردسنجش قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان داد درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي منجر به كاهش اضطراب آشكار از يك‌سو و بهبود انعطاف‌پذيري شناختي و تاب‌آوري از سوي ديگر شد. ولي اين روش درماني در كاهش اضطراب پنهان افراد تاثير معنا دار نداشته است. بنابراين با توجه به نتايج پژوهش مي‌توان بيان كرد كه توجه به مشكلات روان‌شناختي زنان مطلقه امري ضروري است و كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي مي‌تواند به‌عنوان مداخله‌اي موثر در بهبود مشكلات زنان مطلقه به كار گرفته شود.