نقش دسترسي در تعامل بين خيابان كامل و توسعه با محوريت حمل‌ونقل همگاني

The Role of Accessibility in the Interaction between Complete Street and Transit-Oriented Development

وابستگي جوامع امروزي به خودرو، مشكلاتي را در پي داشته است؛ اين امر، برنامه‌ريزان شهري را بر آن داشت كه به‌دنبال دست‌يابي به راه‌حل‌هايي جهت بهبود دسترسي به شيوه‌هاي مختلف سفر در شبكه حمل‌ونقل باشند. يكي از مؤثرترين راه‌كارهاي ممكن، طراحي معابر با رويكرد خيابان كامل است؛ كه راحتي، دسترسي و ايمني كاربران را فراهم مي‌كند. طراحي اين خيابان مستلزم در نظر گرفتن نياز كاربران اعم از سواره و پياده، دوچرخه‌سواران،رانندگان و يا كاربران حمل‌ونقل همگاني به ترددي ايمن، پاك، راحت و روان است. در اين مقاله سعي بر اين است تا با بررسي معضلات ترافيكي جوامع شهري درحال‌توسعه، راه‌كاري در راستاي كاهش ترافيك معابر، افزايش دسترسي، افزايش ايمني و كاهش تصادفات ارايه شود. يافته­ها حاكي از آن است كه رويكردهاي مديريت تقاضاي استفاده از وسيله‌نقليه شخصي مانند حمل‌ونقل فعال و توسعه با محوريت حمل‌ونقل همگاني مي‌توانند مكمل يكديگر باشند. هم‌چنين جهت جلب تمايل شهروندان مي‌توان از شاخص دسترسي به‌عنوان عامل كليدي بين حمل‌ونقل فعال و توسعه با محوريت حمل‌ونقل همگاني استفاده كرد. اين شاخص عملاً نقطه اشتراك رويكرد عدم توجه به وسيله‌نقليه شخصي و اولويت‌دادن به حمل‌ونقل انسان‌محور است كه به‌عنوان مشوق، ارتباط‌دهنده اين نگاه تعاملي است. درنهايت، با تركيب راه‌كارهاي مديريت سيستم‌هاي حمل‌ونقل و كاربري زمين مانند رويكرد توسعه با محوريت حمل‌ونقل همگاني و خيابان كامل، امكان بهبود دسترسي در شبكه حمل‌ونقل شهري فراهم خواهد شد.

Increasing car dependency has directed urban planners to seek solutions to improve transportation network performance. One of the most effective solutions to solve this issue is to design a complete street that provides easy access and safety. This street design requires considering users' needs, whether on foot, by bike, or any non-motorized vehicles. In this paper, we first examine the traffic problems of the developing cities and then introduce the complete street approach by considering transit-oriented development (TOD) zones. These two approaches are based on travel demand management (TDM) solutions and sustainable explanations of Human-centered transportation (HCT). TOD makes the interaction between transport and land-use discipline, and active transport helps urban planners with clean and safe mobility. As both of them affect traffic analysis zones (TAZ), we try to find their intersections. Thus, this paper shows the accessibility as an interaction of complete street and TOD. Results show that accessibility can be used as the most critical index between public transport as a core of TOD and active transport to encourage citizens to reduce their dependence on private-motorized vehicles. Therefore, the role of accessibility and its importance of making the interaction in transportation and urban form could be more apparent by finding these new approaches and seeing the primary measure of effectiveness.