جايگاه «مسأله فلسطين‌» در نظريه و كنش سياسي جريان هاي تكفيري

هدف:با مهاجرت سازمان‌يافته يهوديان به فلسطين در اواخر قرن 19 و اشغال آن در سال 1948 «مسئله فلسطين» به‌عنوان مهم‌ترين چالش جهان اسلام مطرح شده و واكنش‌هاي متفاوتي نيز از سوي دولت‌ها و جنبش‌هاي اسلامي نسبت به آن انجام شده است. گروه‌هاي سلفي تكفيري كه داعيه دفاع از اسلام را دارند، طبعاً نمي‌توانند نسبت به موضوع فلسطين بي‌تفاوت باشند. هدف اين پژوهش، واكاوي موضع گروه‌هاي سلفي-تكفيري نسبت به مسئله فلسطين است. بر اين اساس سؤال اصلي مقاله عبارت است از «جايگاه مسئله فلسطين در ساحت نظري و كنش سياسي جريان‌هاي تكفيري چگونه است؟» روش: روشي كه در اين نوشتار براي پردازش فرضيه به كار گرفته‌شده، روش تاريخي-مقايسه‌اي است و تلاش شده بر اساس نظريه دشمن نزديك و دور جايگاه مسئله فلسطين-رژيم اشغالگر قدس در انديشه سلفي‌هاي تكفيري تبيين شود.يافته‌ها: جريان سلفي تكفيري دشمن را به دو بخش دشمن نزديك و دور تقسيم مي‌كند و غالب مسلمانان اعم از شيعيان و اهل تسنن غيرهمسو با تفكرات تكفيري، مصداق دشمن نزديك بوده و رژيم اشغالگر قدس به‌عنوان دشمن دور در اولويت مبارزه (جهاد) قرار گرفته است.نتيجه‌گيري:مصاديق دشمن دور و نزديك در انديشه و كنش سياسي گروه‌هاي سلفي و تكفيري متحول شده است. در برخي مقاطع صهيونيسم و رژيم اشغالگر قدس دشمن نزديك محسوب شده، اما به‌تدريج قاطبه مسلمانان غير سلفي تكفيري و شيعيان مصداق دشمن نزديك بوده و رژيم اشغالگر قدس به‌عنوان دشمن دور شناخته شده و اين‌گونه مسئله فلسطين، در انديشه و كنش اين جريان به حاشيه رانده شده است.