تحليل عملكرد و دلايل ناكارآمدي شوراي امنيت در بحران سوريه (2011-2018)

هدف: آغاز ناآرامي‌هاي داخلي در سوريه به 15 مارس 2011 و از شهر درعا در فاصله 58 كيلومتري جنوب دمشق بازمي‌گردد. با افزايش درگيري‌ها و پيچيده شدن بحران در سوريه و رسيدن آن به مرز مخاصمات مسلحانه بين‌المللي، سازمان ملل متحد در چهارچوب شوراي امنيت، اقدام به تدابير گوناگون جهت مهار بحران اين كشور مبادرت كرد؛ بنابراين، هدف اصلي اين پژوهش، تحليل عملكرد شوراي امنيت در حل‌وفصل بحران سوريه است. روش: در جهت تبيين موضوع، از روش توصيفي – تحليلي و همچنين منابع كتابخانه‌اي، اينترنتي و اسناد سازمان ملل استفاده شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي مقاله حاضر بر اين امر دلالت دارد كه شوراي امنيت در خصوص بحران سوريه در نقش تعديل‌كننده بحران، خصوصاً در مواردي چون ايجاد آتش‌بس، گسيل نيروهاي حافظ صلح، اقدامات بشردوستانه،تسهيل در فرايند گذار سياسي، تضمين تماميت ارضي، كمك به آوارگان و مديريت تسليحات شيميايي سوريه كارنامه مثبتي داشته است. نتيجه‌گيري: اين نهاد به دليل حق وتوي اعضاي دائمي، پيچيدگي ماهيت بحران سوريه و اختلافات سياسي و منافع متعارض ژئوپليتيكي روسيه و امريكا و بازيگران منطقه‌اي، اقدام چشمگيري از جهت جلوگيري از آغاز مخاصمه مسلحانه، توقف آن و برقراري صلح نداشته است.