مطالعه عددي تأثير قرارگيري جداسازهاي لاستيكي با هسته سربي در حالت‌هاي جداسازي شده پايه و ميان طبقه اي بر رفتار سازه‌هاي بتن آرمه

در اين مقاله تأثير قرارگيري جداسازهاي لاستيكي با هسته سربي در حالت‌ها و ترازهاي ارتفاعي مختلف بر رفتار سازه‌هاي بتن آرمه تحت اثر زلزله‌هاي حوزه نزديك و دور مورد بررسي قرار گرفت. ازاين‌رو، براي جداسازهاي لاستيكي با هسته سربي در سه نمونه سازه‌هاي بتني ۴، ۸ و ۱۲ طبقه سه تراز ارتفاعي با پنج آرايش مختلف در نحوه قرارگيري آنها در نظر گرفته شد. اين سازه‌ها به همراه سازه‌هاي پايه ثابت مشابه در نرم‌افزار Opensees مدل گرديده و تحت اثر زلزله هاي دور و نزديك، تحليل ديناميكي افزايشي بر روي آنها انجام گرفت. درنهايت، براي اين سازه‌ها، منحني‌هاي تحليل ديناميكي افزايشي بر اساس شاخص‌هاي خسارت ماكزيمم دريفت طبقات، ماكزيمم برش پايه، ماكزيمم جابجايي و شتاب بام در برابر شاخص شدت بيشينه شتاب زمين ترسيم شد. همچنين با رسم منحني‌هاي شكنندگي بر اساس ماكزيمم دريفت طبقات در برابر بيشينه شتاب زمين تفسيرهاي قابل قبولي ارائه گرديد و احتمال خرابي در هر يك از سطوح آسيب به كمك رسم ميانه منحني‌هاي شكنندگي مورد بررسي گرفت. نتايج به‌دست آمده نشان داد كه قرارگيري جداسازها در حالت هاي ميان طبقه اي 1 و 2 دريفت طبقات و برش پايه را به كمتر از نصف كاهش مي دهند. در اين ميان قرارگيري جداساز در سطح زيرين طبقه اول (حالت1) بهترين عملكرد رفتاري در كاهش دريفت و برش پايه و افزايش شتاب متناظر با ميانه شكنندگي در بين سازه‌هاي جداسازي شده در حالات مختلف بخصوص در سازه هاي بلند با سطوح خسارت بالا داراست.