اثرات مدل سازي مفاصل پلاستيك اتصالات صلب بر مقاومت خرابي پيشرونده قاب هاي خمشي فولادي

امروزه استفاده از سيستم هاي قاب خمشي فولادي به عنوان يك سيستم باربر جانبي كارآمد در برابر نيروهاي لرزه اي مورد توجه قرار گرفته است. در اين مطالعه تاثير مدل سازي مفاصل پلاستيك اتصالات صلب بر مقاومت سازه هاي قاب خمشي فولادي در برابر خرابي پيشرونده بررسي شده است. براي مطالعه رفتار خرابي پيشرونده ساختمان هاي نمونه، دو مدل سازه 3 و 5 طبقه طراحي شده و سپس تعريف و مدل سازي مفاصل پلاستيك در دو حالت مختلف انجام شده است. در حالت اول مفاصل پلاستيك صرفا براي اعضاي تير و ستون مدل سازي شدند و در حالت دوم مفاصل پلاستيك علاوه بر اعضاي تير و ستون براي اتصالات نيز در نظر گرفته شده اند. اتصالات بررسي شده شامل پنج نوع مختلف اتصال صلب شامل WFP ، WBH، WCPinWUF، WUFB و Welded top and bottom haunch بودند. ارزيابي پتانسيل خرابي پيشرونده سازه هاي مذكور به ازاي حذف ستون هاي پيراموني و داخلي به روش مسير جايگزين استاتيكي غيرخطي مطابق آيين نامه UFC انجام گرفته است. نتايج تجزيه و تحليل ها نشان مي دهند كه با تعريف و اعمال همزمان مفاصل پلاستيك در محل اتصالات و اعضاي تير و ستون، سازه مقاومت كمتري در برابر خرابي پيشرونده از خود نشان مي دهد و مقاومت سازه به مقدار واقعي خود نزديك تر مي شود. مدل سازي همزمان مفاصل پلاستيك براي اتصالات و اعضا در كمترين حالت 20% و در بيشترين حالت 37% بر روي كاهش مقاومت سازه در برابر خرابي پيشرونده تاثير مي گذارد. لذا مدل سازي مفاصل پلاستيك اتصالات و اعضا به صورت همزمان بايد به عنوان يك اصل بسيار مهم در نظر گرفته شود. با توجه به نتايج مقايسه اي مي توان نتيجه گرفت كه اتصال WCPinWUF و WUFB به ترتيب بهترين رفتار و ضعيف ترين عملكرد را نسبت به ساير اتصالات در برابر خرابي پيشرونده نشان مي دهند.