مطالعه مقاومت فشاري، نفوذپذيري و خوردگي ميلگردها در نمونه‎هاي بتني حاوي پوزولان‎هاي دوده سيليسي، خاكستر بادي و زئوليت

بتن مسلح متداول‌ترين مصالح در ساخت و ساز است. دوام بتن مسلح، عمدتاً به شرايط قرارگيري و محيط اطراف آن همچون كربناته ‌شدن، خوردگي، انجماد و ذوب شدن بستگي‌ دارد. خوردگي فولاد در بتن، يكي از دلايل عمده زوال زودرس سازه‌هاي بتني مسلح مي‌باشد كه منجر به خرابي سازه‌اي مي‌گردد و به مقدار قابل توجهي تحت تأثير نفوذپذيري پوشش بتني مي‌باشد كه آرماتورها را در برابر خوردگي حفظ مي‌كند. از‌اين‌رو، در اين تحقيق اثر پوزولان‎هاي دوده سيليسي، خاكستر بادي و زئوليت بر مقاومت فشاري، نفوذپذيري و خوردگي ميلگردها مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج مقاومت فشاري نمونه‎هاي 7 و 28 روزه نشان مي‎دهد كه دوده سيليسي موجب افزايش مقاومت فشاري نسبت به نمونه كنترل (فاقد پوزولان) شده است. جز براي نمونه‎هاي حاوي زئوليت در درصدهاي وزني جايگزيني برابر با 5، 10 و 15 درصد و خاكستر بادي در درصد وزني برابر با 5 درصد، در ساير موارد مقاومت فشاري نمونه‎هاي 28 روزه حاوي خاكستر بادي و زئوليت نسبت به مقاومت فشاري نمونه كنترل كمتر است. نتايج آزمايش ”محفظه استوانه‎اي“ نيز بيانگر كاهش نفوذپذيري نمونه‎هاي 7 روزه حاوي اين پوزولان‎ها نسبت به نمونه كنترل مي‎باشد. همچنين بر اساس نتايج روش نيم‎پيل، مقاومت نمونه‎هاي بتني مسلح حاوي دوده سيليسي و زئوليت در برابر خوردگي در اثر استفاده از اين پوزولان‎ها بهبود يافته است.