بررسي تغييرات ضريب تغييرمكان غيرخطي تحت توالي لرزه‌اي

افزايش خسارت‌هاي وارده به سازه‌ها در اثر وقوع پس‌لرزه در گزارشات فني متعددي به چشم مي‌خورد. به ويژه در مورد سازه‌هايي كه در زلزله اصلي دچار آسيب شده و وارد حوزه غيرخطي شده باشند. اين افزايش در خسارات عموماً نتيجه افزايش تغييرمكان جانبي سازه مي‌باشد. لذا اهميت تخمين دقيق تغييرمكان جانبي سازه در حين ارزيابي لرزه‌اي آن دو چندان مي‌شود. تغييرمكان جانبي هدف در روش تحليل استاتيكي غيرخطي به كمك روابطي در آيين‌نامه‌هاي طراحي عملكردي محاسبه مي‌شود، در حالي كه تاثير رخ دادن پس‌لرزه در آنها لحاظ نمي‌گردد. در اين مطالعه نقش وقوع پس‌لرزه بر ضريب تغييرمكان غيرخطي به عنوان تاثيرگذارترين ضريب در رابطه تعيين تغييرمكان هدف، بررسي شد. نتايج نشان داد كه اين ضريب، افزايش قابل توجهي در اثر وقوع پس‌لرزه از خود نشان مي‌دهد. پراكندگي نتايج به دست آمده منجر به بررسي سطوح خطر زلزله‌هاي ورودي و متعاقباً استفاده از روش مقياس نمودن شتاب‌نگاشت‌ها گرديد. به اين منظور با مطالعه آماري روي نسبت شتاب ماكزيمم زلزله اصلي و پس‌لرزه متناظر با آن، طيف هدف پس‌لرزه توليد شد تا به اين وسيله، پس‌لرزه‌ها به يك طيف شتاب هدف مستقل مقياس شوند. مقايسه پاسخ‌هاي حاصل از مقياس نمودن زلزله‌ها مشخص نمود كه پراكندگي نتايج يك موضوع ذاتي بوده و قابليت رفع شدن ندارد. در خاتمه با اعمال تغييرات جزئي بر روي رابطه فعلي آيين‌نامه، رابطه جديدي براي ضريب تغييرمكان غيرخطي پيشنهاد شد و رابطه مزبور به نحوي اصلاح گرديد كه ميانگين خطاها تا حد امكان كاهش يابد.