تأثير تغيير سياست قيمت‌گذاري محدوده ي طرح ترافيك در انتخاب وسيله ي سفر ( نمونه موردي: شهر تهران)

يكي از سياست‌هاي مطرح در زمينه‌ي مديريت تقاضاي حمل‌ونقل، قيمت‌گذاري تراكم است؛ كه برآورد و پيش‌بيني آثار آن، از جمله انتخاب وسيله‌ي سفر، توجه پژوهشگران مختلف را به‌خود معطوف كرده است. در پژوهش حاضر، آثار يك سياست جديد قيمت‌گذاري (اخذ عوارض به صورت ساعت مبنا) مطالعه شده است. اطلاعات رجحان بيان شده‌ي ۱۵۸۸ نفر از كاربران محدوده‌ي طرح ترافيك شهر تهران طي مصاحبه‌ي حضوري دريافت و به منظور مدل‌سازي رفتار آنان در مواجهه با سياست جديد قيمت‌گذاري (ساعت مبنا)، از مدل لوجيت چندگانه استفاده شده است. با توجه به نتايج مدل پرداخت شده، با اعمال سناريوي ساعتي ۲۰۰۰ تومان، حدود ۲۲٪ از كاربران خودروي شخصي، شيوه‌ي سفر خود را به ساير شيوه‌ها، از جمله: همگاني (مترو/اتوبوس)، تاكسي، اسنپ و موتورسيكلت تغيير خواهند داد. از اين ميزان، حدود ۱۲٪ افراد، حمل‌ونقل همگاني را ترجيح مي‌دهند و موجب افزايش سهم شيوه‌ي اخير در سفرهاي روزانه خواهند شد.