ارزيابي پتانسيل رخداد حوادث پي‌درپي به ازاي خروج خط در سيستم هاي قدرت بوسيله روش تئوري اطلاعات و توابع پايه‌اي شعاعي

در اين مقاله، ارزيابي پتانسيل رخداد حوادث پي درپي ناشي از خروج خط انتقال در سيستم قدرت مورد بررسي قرار گرفته است. خطوط انتقال باتوجه به تعدد آن ها در سيستم قدرت نسبت به ساير تجهيزات، بيشتر مستعد خروج ناشي از حادثه و آغازگري حوادث پي درپي مي باشند. بنابراين مهم ترين دغدغه در راستاي جلوگيري از رخداد حوادث پي درپي ناشي از خروج خط، تعيين پتانسيل رخداد حوادث پي درپي ناشي از خروج خط بوسيله مركز كنترل سيستم قدرت (PSCC) مي باشد. از آنجا كه PSCC فقط مي تواند به متغيرهاي بهره برداري سيستم قدرت دسترسي داشته باشد، جهت تعيين پتانسيل حوادث پي درپي بايد روشي مبتني بر متغيرهاي بهره برداري ارائه شود. با توجه به تعداد زياد متغيرهاي بهره برداري در سيستم قدرت، استفاده از كليه متغيرها براي برآورد پتانسيل يك خط خاص باتوجه به محدوديت در وسايل اندازه گيري و ارتباطي مورد نياز، ميسر نيست. بنابراين، شناسايي متغيرهاي بهره برداري برجسته جهت تعيين پتانسيل رخداد حوادث پي درپي ناشي از خروج خط داراي اولويت مي باشد. از اينرو، در اين مقاله از روش هاي مبتني بر تئوري اطلاعات متقابل جهت شناسايي و انتخاب متغيرهاي بهره برداري برجسته استفاده شده است. نهايتاً جهت ارزيابي پتانسيل رخداد حوادث پي درپي ناشي از خروج هر خط، با استفاده از متغيرهاي بهره برداري برجسته و تابع پايه اي شعاعي(RBF) يك معادله مرزي مبتني بر روش حداقل مربعات خطا (LSE) تشكيل مي شود. بنابراين، PSCC با استفاده از متغيرهاي بهره برداري برجسته و معادله مرزي ايجادشده قادر خواهد بود تا در هر نقطه كار از سيستم قدرت به ارزيابي پتانسيل رخداد حوادث پي درپي ناشي از خروج هر خط بپردازد. روش پيشنهادي روي خطوط سيستم قدرت استاندارد 39 باس و 118 باس پياده سازي شده و نتايج مطلوبي نيز بدست آمده است.