نقش گلايسين و گيرنده‌هاي حساس به استريكنين در تنظيم مركزي اخذ غذا توسط دوپامين در جوجه‌هاي گوشتي

زمينۀ مطالعه: تنظيم اشتها و ميزان مصرف غذا در پرندگان توسط مكانيسم‌هاي هومئوستاتيك پيچيده و در سطوح كنترلي مختلف اجرا مي‌شود.هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسي نقش گلايسين و گيرنده‌هاي حساس به استريكنين در تنظيم مركزي اخذ غذا توسط دوپامين در جوجه‌هاي گوشتي نوزاد بود.روش‎كار: مطالعه بر روي 240 قطعه جوجه گوشتي نر نژاد (ROSS 308) در 5 آزمون انجام گرفت. هر آزمون از چهار گروه شامل يك گروه كنترل و سه گروه تيمار تشكيل شده بود كه در گروه‌ها تعداد 12 قطعه جوجه به طور تصادفي قرار گرفتند. در آزمون 1 جوجه‌ها در 5 روزگي به روش تزريق داخل بطني مغزي (ICV)، نرمال سالين در گروه كنترل و دوزهاي مختلف دوپامين (10، 20 و 40 نانومول) را به ترتيب در گروه‌هاي تيمار 2، 3 و4 دريافت كردند. آزمون‌هاي 2 و 3 مشابه آزمون 1 بود به استثناي اينكه دوزهاي مختلف گلايسين (50، 100و 200 نانومول) در آزمون 2 و استريكنين (50، 100و 200 نانومول) در آزمون 3 تزريق شد. در آزمون 4، دوز غيرمؤثر استريكنين (100 نانومول) و دوز مؤثر دوپامين (40 نانومول) در كنار تزريق همزمان دو ماده انجام شد. در آزمون نهايي دوزهاي غيرمؤثر گلايسين (50 نانومول) و دوپامين (10 نانومول) و تركيبي از اين دو تزريق شد. سپس ميزان اخذ غذاي تجمعي در زمان‌هاي 30، 60 و 120 دقيقه بعد از تزريق اندازه‏گيري و تحليل شد.نتايج: دوپامين و گلايسين به شكل وابسته به دوز موجب كاهش اخذ غذا نسبت به گروه كنترل شدند (0.05≥p ). تزريق ICV استريكنين با دوز غيرمؤثر 100 نانومول سبب مهار هيپوفاژي القايي توسط دوپامين شد (0.05≥p ). تزريق همزمان دوزهاي غير مؤثر گلايسين و دوپامين به طور معني‏داري موجب كاهش اخذ غذا نسبت به گروه كنترل در جوجه‌هاي گوشتي شد (0.05≥p )، در حالي‌كه هر يك از اين دوزها به تنهايي اثري بر اخذ غذا نداشتند (0.05 p ).نتيجه گيري نهايي: هيپوفاژي ناشي از دوپامين احتمالاً از طريق گيرنده‌هاي حساس به استريكنين گلايسيني ميانجيگري مي‌شود و به نظر مي‌رسد تداخل بين دوپامين و گلايسين در سيستم اعصاب مركزي جوجه‌هاي گوشتي از نوع هم افزايي ‏باشد.