عوامل مؤثر بر مدت بستري بيماران سوختگي با استفاده از رگرسيون چندك

زمينه و اهداف سوختگي ها به عنوان يكي از آسيب ها و چالش هاي سلامت عمومي به شمار مي روند. بستري شدن بيماران داراي سوختگي در محيط بيمارستان، ارائه ي خدمات درماني به آن ها را تسهيل مي كند، اما طولاني شدن مدت زمان بستري مي تواند علاوه بر تحميل هزينه هاي اقتصادي، موجب بروز عفونت هاي مختلف در بيماران نيز شود. اين مطالعه به بررسي عوامل مؤثر بر مدت بستري بيماران سوختگي در بيمارستان سيناي تبريز به عنوان بيمارستان مرجع سوختگي در شمال غرب كشور پرداخته است. مواد و روش ها در اين مطالعه ي توصيفي تحليلي، پرونده هاي پزشكي بيماران سوختگي كه در سال ۱۳۹۷ در بيمارستان سيناي تبريز بستري بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. جمع آوري داده ها با استفاده از چك ليست محقق ساخته مبتني بر هدف انجام گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار Stata 16 و آناليز رگرسيون چندك مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها تعداد كل بيماران سوختگي بستري شده 1586 نفر بود. ميانگين سني بيماران 22/9 ± 25/5 سال بود. 62/3 درصد بيماران مذكر بودند. سوختگي ها بيشتر در فصل تابستان (30/5 درصد) و در منزل رخ داده بود (78/6 درصد). ميانگين مدت زمان بستري اين بيماران برابر با (7/43-8/57 : 95 درصد CI) ۸ روز بود. بيماران مجرد نسبت به متأهل (0/010=P) و افراد بي سواد نسبت به باسواد (0/022=P) مدت زمان بستري بالاتري داشتند. از طرفي هرچه نمره كماي گلاسكو در بدو بستري پايين تر بود، مدت زمان بستري افزايش مي يافت (0/034=P). بيماران داراي سوختگي در صورت (0/037=P)، سر و گردن (p 0/001) و پشت تنه (0/031=P) مدت زمان بستري بيشتري داشتند. نتيجه گيري نمره كماي گلاسكو، سوختگي در صورت، سر و گردن و پشت تنه علائم باليني مؤثر در مدت زمان بستري بيماران سوختگي شناخته شدند. توجه به اين علائم در ترياژ بيماران سوختگي و فراهم آوري خدمات باكيفيت درماني و مراقبتي براي مديريت اين علائم، مي تواند مدت زمان بستري را كاهش داده و نهايتاً منجر به كاهش هزينه هاي اجتماعي و اقتصادي آن براي بيماران و جامعه گردد.