اندازه گيري ميزان كل هيدروكربن‌هاي نفتي (TPH) به دنبال ايجاد مسموميت تجربي با نفت خام در بافت‌هاي ماهي شانك زرد باله Acanthopagrus latus(Houttuyn, 1782)

آلودگي نفتي آب هاي سطحي علاوه بر ايجاد اختلال در عملكرد فيزيولوژيك ماهيان منجر به صدمات جبران ناپذيري برسلامتي انسان طي انتقال از طريق زنجيره غذايي مي گردد. در نتيجه بررسي امكان تجمع هيدروكربن هاي نفتي در بافت هاي خوراكي ماهيان اهميت ويژه اي مي يابد. در اين مطالعه نمونه هاي ماهي شانك زرد باله Acanthopagrus latus (Houttuyn, 1782)با استفاده از تله هاي طعمه دار از منطقه خور موسي در خليج فارس، جمع آوري شده و پس از بيست روز سازگاري با شرايط آزمايشگاهي مركز تحقيقات آبزي پروري جنوب ايران در مخازن حاوي 300 ليتر آب دريا به پنج گروه با دو تكرار تقسيم شدند. سپس گروه ها در معرض غلظت هاي صفر، 2، 4، 8 و 16 درصد فاز محلول نفت خام (water soluble fraction) قرار گرفتند. نتايج بررسي ميزان هيدروكربن هاي نفتي كل در بافت آبشش و كليه نشان دهنده افزايش معني دار در روزهاي 10 و 20 آزمايش بود كه اين مقدر با بالا رفتن غلظت WSF نيز افزايش يافت (P 0.05). در حالي كه در بافت كبد و عضلات در هيچ يك از گروه هاي مواجهه، با درنظر گرفتن زمان مواجهه و غلظت WSF، اختلاف معني داري مشاهده نشد (P 0.05). نتايج مطالعه حاضر نشان دهنده امكان تجمع TPH در بافت هاي آبشش و كليه ماهي شانك زرد باله تحت تاثير غلظت و مدت زمان مواجهه با WSF بود. فلذا با توجه به ارزش اقتصادي بالاي خانواده شانك ماهيان، ارائه روش هاي مديريتي مناسب براي كنترل ورود آلاينده هاي نفتي به آب هاي خليج فارس ضروري به نظر مي رسد.