مكان‌يابي فضاهاي بهينه شهري با استفاده از منطق فازي و سامانه‌هاي اطلاعات جغرافيايي با تأكيد بر زلزله(مطالعه‌ي موردي: شهرستان سپيدان)

ساخت ‌و‌ سازهاي غيراصولي و بي‌رويه در مناطق شهري و پيرامون آن‌ها بدون در نظر گرفتن شرايط محيطي از قبيل شيب، نوع خاك و ضخامت آن، سطح ايستابي آب‌هاي زيرزميني، فاصله‌ي مناسب از كانون زلزله‌هاي احتمالي و...، منجر به پديده‌ي مكان‌يابي و مكان‌گزيني غيراصولي شهرها مي‌گردد. اين پژوهش با ارائه‌ي الگويي مناسب به دنبال مكان‌‌يابي فضاي بهينه در شرايط وقوع زلزله در شهرستان سپيدان مي‌باشد. در مرحله‌ي اول به شناسايي عوامل مؤثر بر مكان گزيني پرداخته‌شده، سپس لايه‌هاي اطلاعاتي عوامل تأثير‌گذار در مكان‌يابي، با استفاده از منطق فازي در سامانه‌هاي اطلاعات جغرافيايي تهيه و نقشه‌ي نهايي از روي هم‌گذاري لايه‌هاي اطلاعاتي، به‌دست آمده‌است. نتايج حاكي از آن است كه با توجه به امكانات شهر سپيدان، براي ايجاد فضاي بهينه در شهرستان، مناسب‌تر است كه سه سطح مديريتي و شش پايگاه مختلف در نظر گرفته شود تا در مواقع بروز حادثه‌ي زلزله، امدادرسانيِ به‌موقع و مناسب‌تر در تمام نقاط صورت گيرد. اين سه سطح عبارت‌اند از: اولويت اول روستاي خاني وزك، اولويت دوم اطراف ده‌لاله و اولويت سوم روستاي خفري كه دو سطح در غرب شهر و يك سطح در جنوب قرار‌دارد و نقاط روستايي اطراف خود را پوشش مي‌دهند.