شناسايي مؤلفه هاي مؤثر بر تدريس اثربخش با رويكرد راهبردي در دوره هاي آموزش عالي

هدف پژوهش حاضر مشخص نمودن مؤلفه‌هاي تدريس اثربخش با رويكرد راهبردي در دوره‌هاي آموزش عالي بود. بر اين اساس روش پژوهش كيفي و به طور ويژه "مطالعه موردي كيفي" است. در اين راستا اعضاي هيأت علمي در رشته برنامه‌ريزي درسي در دانشگاه‌هاي دولتي ايران به عنوان خبرگان تخصصي انتخاب و با استفاده از "رويكرد هدفمند" و با "روش انتخاب صاحبنظران كليدي" و استفاده از "معيار اشباع نظري" با 17 نفر به عنوان نمونه مصاحبه صورت گرفت. داده هاي به دست آمده با استفاده از نرم افزار Nvivo از طريق فن تحليل مضمون مورد تحليل قرار گرفت و يافته‌ها در قالب سه مجموع مضامين پايه، سازمان دهنده و فراگير دسته بندي و در قالب شبكه مضامين سازماندهي شد. بر اساس نتايج به دست آمده، چارچوب مذكور متشكل از پنج سطح اثربخشي به شرح ويژگي‌هاي شناختي – رفتاري اساتيد، پيش آمادگي‌ها و توانمندي‌هاي دانشجويان، كيفيت طراحي تدريس، كيفيت اجراي تدريس، دستاوردهاي تدريس و محيط آموزشي مي‌باشد. تدريس اثربخش و راهبردي زماني تحقق مي‌يابد كه اساتيد با روش‌هاي خلاقانه توان پاسخگويي به شرايط، نيازها، اقتضائات، الزامات و ايجابات محيط راهبردي كه شامل تحقق نياز كليه ذينفعان در قالب 5 مولفه فوق مي‌باشد و در عين حال تحقق اهداف و مطلوبيت‌هاي مورد انتظار در آموزش عالي را پوشش دهد، گردد.