تحول گفتماني حكمراني امنيت ملي در جمهوري اسلامي ايران

Evolution of National Security Governance Discourse in the Islamic Republic of Iran

با وجود اينكه گفتمان انقلاب اسلامي با گفتمان پهلويسم بهعنوان «ديگر» معرفتي خود داراي گسست و در درون خود داراي پيوست بود، اما در طول زمان و در مواجهه با گفتمان هاي معرفتي مختلف دستخوش تغيير و تحول شد و خرده گفتمان هاي مختلفي در چارچوب آن شكل گرفت كه هر يك تأثير خاصي بر حكمراني امنيت ملي در ايران داشته اند. در اين مقاله با تمركز بر تفاوت ميان خرده گفتمان هاي شكل گرفته در درون گفتمان انقلاب اسلامي، اين پرسش مطرح شده كه تحول در خرده گفتمان هاي انقلاب اسلامي چه تأثيري بر حكمراني امنيت ملي در ايران داشته است؟ در پاسخ به اين سوال، با استفاده از منابع كتابخانه اي و تحليل اسناد ثانويه مرتبط موجود، ضمن بررسي تحولات در گفتمان انقلاب اسلامي، اصول و مباني و همچنين آثار و پيامدهاي هر خرده گفتمان بر حكمراني امنيت ملي در ايران مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرد. فرضيه اي كه در اين مقاله مورد آزمون قرار مي گيرد، اين است كه تحول گفتماني حكمراني امنيت ملي در جمهوري اسلامي ايران با وجود تكوين الگوي حكمراني خاص جمهوري اسلامي، باعث تضعيف اجماع و شكل گيري قطب بندي و تعارض در جامعه و ساختار و نهادهاي امنيت ملي شده است.

Although the discourse of the Islamic Revolution had an epistemological disconnection with the discourse of Pahlavism as other discourse and had a coherence within itself, but over time and in confronting with different epistemological discourses, it was affected by changes and many sub-discourses were formed, each of which had a special impact on the governance of national security in Iran. In this article, focusing on the differences between the sub-discourses formed within the discourse of the Islamic Revolution, the question has been raised that what are the effects of these sub-discourses on the national security governance? In response to this question, using library resources and analysis of existing relevant secondary documents, while examining developments in the discourse of the Islamic Revolution, the principles and foundations as well as the effects and consequences of each subdiscourse on the national security governance in Iran are analyzed. The hypothesis examined in this article is that the evolution of the discourse of national security governance in the Islamic Republic of Iran, despite the development of a specific governance model of the Islamic Republic, weakens consensus and forms polarization and conflict in society and also national security structures and institutions.