تمايز ميان نظريه تكامل به‌عنوان نظريه‌اي علمي و طبيعت‌گرايي تكاملي به‌عنوان رويكردي فلسفي

The Distinction between Evolution Theory as a Scientific Theory and Evolutionary Naturalism as a Philosophical Approach

از منظر طبيعت‌گرايي تكاملي، شواهد تكامل، جهان بدون طراحي را نمايان مي‌كنند و نظريه تكامل باور به وجود هويات و علل فراطبيعي را طرد مي‌كند. اما به نظر مي‌رسد بايد ميان نظريه تكامل به‌عنوان نظريه‌اي علمي و «طبيعت‌گرايي تكاملي» به‌عنوان ديدگاهي فلسفي تمايز بگذاريم. طبيعت‌گراياني همچون داوكينز ادعا مي‌كنند كه «شواهد تكامل، يك جهان بدون طراحي را نمايان مي‌كند»؛ اما تنها با پيش فرض گرفتن طبيعت‌گرايي هستي‌شناختي است كه مي‌توان چنين نتيجه‌اي از نظريه تكامل گرفت. البته با پذيرش طبيعت‌گرايي هستي‌شناختي نيازي به نظريه تكامل نيست تا جهان بدون طراحي به ما ثابت شود. طبيعت‌گرايي هستي‌شناختي با هر چيز ديگري هم جمع شود، اين نتيجه را خواهد داشت. در اين مقاله نشان خواهيم داد استدلال‌ طبيعت‌گرايان نمي‌تواند نشان دهد كه هويات و علل فراطبيعي وجود ندارند و ازاين‌رو طبيعت‌گرايان نمي‌توانند امكان ورود چنين هويات و عللي را به تبيين‌هاي در خصوص ويژگي‌هاي جهان طبيعي، رد كنند؛ مگر اينكه به نحو پيشيني و براساس يك رويكرد فلسفي اجازه ورود چنين هوياتي را ندهند.

Form the viewpoint of evolutionary naturalism, the evidence of evolution reveals a universe without design, and the evolution theory reject the belief in supernatural identities and causes. However, it seems that one must distinguish between the evolution theory as a scientific theory and the “evolutionary naturalism” as a philosophical view. Naturalists such as Dawkins claim that “Evidence of evolution reveals a universe without design.” However, it is by presuming ontological naturalism that one can arrive at such a conclusion from the evolution theory. Of course, by accepting the ontological naturalism, there is no need to the evolution theory to prove a universe without design. The ontological naturalism can result in such a conclusion once it comes together with anything else. In this article, we show that the arguments presented by naturalists cannot show that there are no supernatural identities and causes; and thus, the naturalists cannot reject the possibility of entrance of such identities and causes into the explanations regarding the features of the natural universe unless they do not let their entrance a priori and according to a philosophical approach.