بررسي آسيب شناختي تربيت ديني دانشجويان دانشگاه پيام‌نور با تأكيد بر مكتب امام‌حسين(ع)

اين پژوهش به منظور آسيب‌شناسي تربيت ديني دانشجويان دانشگاه پيام‌نور با تأكيد بر مكتب امام‌حسين(ع) انجام گرفت. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 96-95 به تعداد 4000 نفر تشكيل مي‌دهند. حجم نمونه آماري اين پژوهش از طريق جدول مورگان 351 نفر است كه از اين تعداد 248 نفر دانشجوي مرد و103 دانشجوي زن، طبق شيوة نمونه‌گيري تصادفي انتخاب گرديد. در اين پژوهش از روش تحقيق ميداني(پيمايشي) و از شيوة تجزيه و تحليل توصيفي از جمله آماره‌ها و از شيوه‌هاي تجزيه و تحليل استنباطي از جمله آزمون‌هاي اسميرنف كولموگروف، آزمون كايزر ماير الكين و آزمون كرويت بارتلت، آزمون تحليل عاملي، تكنيك چرخش واريماكس وآزمون تي مستقل و... استفاده شده است. ابزار اندازه‌گيري مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته با ضريب پايايي 92/0 و روايي تأييد شده از طريق نظر صاحبنظران است. نتايج اين پژوهش بيانگر آن است كه عوامل آسيب‌زاي تربيت ديني دانشجويان عبارتند از: عدم مرزبندي در امور ديني، عدم انعطاف‌پذيري و توجه به استعدادها و تفاوت‌هاي فردي افراد در جريان تربيت ديني، عدم توجه به باورها و شرايط عصر و دوره در تربيت و امور تربيتي، الگوپردازي نامناسب در جامعه، عدم همساني عمل و ظاهر مروجان دين و اولياء و مربيان، استفاده ابزاري از دين(ارائة دين در معنايي تحريف شده و غيرواقعي) كه 61 درصد واريانس‌ها را تبيين مي‌كند.