مقايسه الگوي كشت استان كرمان و شهرستان قلعه گنج براساس مفهوم آب مجازي

هدف: در اين مقاله، الگوي كشت در استان كرمان و شهرستان قلعه گنج مقايسه شده است. ضمن در نظر گرفتن سطح زيركشت، ميزان توليد و محاسبه عملكرد، آب مجازي آبي و سبز و شاخص وابستگي به آب در محصولات عمده شهرستان قلعه گنج مورد بررسي قرار گرفته و با محصولات مشابه در استان كرمان مقايسه شده اند. با توجه به ميزان توليد محصولات، در جهت ممانعت از صادرات آب مجازي از طريق عدم توليد محصولات آب بر و كم بازده در شهرستان نتايجي ارائه گرديد. در ميان محصولات بررسي شده، گندم بيشترين سطح زيركشت را در استان كرمان (90145 هكتار) و شهرستان قلعه گنج (15159 هكتار) به خود اختصاص داده است. كمترين سطح زيركشت در شهرستان قلعه گنج مربوط به سيب زميني (95 هكتار) و پياز (134 هكتار) است و كمترين سطح زيركشت در استان كرمان نيز مربوط به پياز (5738 هكتار) است. عملكرد سيب زميني در شهرستان قلعه گنج 41 تن در هكتار و محتواي آب مجازي آن 0.321 مترمكعب در كيلوگرم است كه بعد از پياز كمترين محتواي آب مجازي را در ميان اين محصولات دارد. باتوجه به محدوديت منابع آب موجود در شهرستان قلعه گنج و براي كاهش فشار بر منابع آب زيرزميني توصيه مي گردد كه كشت پياز و سيب زميني در شهرستان قلعه گنج مورد توجه بيشتري قرار گيرد و توسعه كشت محصولات آب بر محدود گردد. كشت يونجه در شهرستان قلعه گنج در صورت تكميل زنجيره ارزش در بخش دامپروري نيز با توجه به عملكرد محصول (32.70 تن بر هكتار در شهرستان در مقايسه با 10.59 تن در استان) توصيه شده است.