شناسايي و اولويت‌بندي عواملِ مؤثر بر تفكر راهبردي فرماندهان و مديران دانشگاه‌هاي نظامي (مورد مطالعه: دانشگاه جامع امام حسين(ع))

با توجّه به پيچيدگي محيط و تغييرات شديد در سازمان‌ها و ساختارهاي موجود و نيز وجود سلايق پويا و غيرخطي مؤثر بر اين امر، شناسايي و اولويت‌بندي عوامل تفكّر راهبردي مي‌تواند به برنامه‌ريزي براي تربيت فرماندهان و مديران دانشگاه‌هاي نظامي كمك نمايد. هدف از پژوهش، شناسايي عواملي است كه در سه حوزۀ محيطي، سازماني و فردي بر تفكّر راهبردي مؤثر است. روش پژوهش به صورت تركيبي مي‌باشد كه در بخش كيفي با انجام مصاحبه، مفاهيم استخراج شده و تحليل آن به روش تحليل مضمون انجام شده است. در بخش كمي جهت اولويت‌بندي عوامل، از پرسشنامه استفاده شده و تحليل آن با تكنيك ديمتل انجام شده است. در نتيجه سيزده عامل كليدي شامل: ويژگي‌هاي شخصيتي، ويژگي‌هاي شهودي، علم، حضور در جمع افراد راهبردي، هوش سازماني، محدوديت‌هاي محيطي و سازماني، بصيرت، مهارت حل مسئله، تعادل در تعارضات و همگني گروه، فرصت‌طلبي هوشمندانه، محيط پرتلاطم، عرصۀ ميداني مأموريت و عوامل قانوني به عنوان عوامل مؤثر بر تفكّر راهبردي شناسايي شدند. بر اساس نتايج به دست آمده، 3 عاملي كه بيش‌ترين اثر را از منظر روابط علّي - معلولي دارد به ترتيب عبارت‌اند از: ويژگي‌هاي شخصيتي، ويژگي‌هاي شهودي و حضور در ميان افراد راهبردي.