بررسيِ تأثيرِ گرايش به چابكي سازماني و غلبه بر اينرسي سازماني با ميانجي‌گريِ كاهش تنبلي اجتماعيِ كاركنان (مورد مطالعه: دانشگاه علوم دريايي امام خميني(ره) نوشهر)

تحقيق حاضر باهدف بررسي چگونگي تأثير ابعاد مؤلفه‌هاي چابكي سازماني به‌عنوان يك راهبرد جهت غلبه بر اينرسي سازماني و با ميانجي‌گري تنبلي اجتماعي كاركنان در دانشگاه علوم دريايي امام خميني(ره) انجام‌شده است. اين مقاله ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش، توصيفي- پيمايشي مي‌باشد. جامعۀ آماري پژوهش را 385 نفر از كاركنان دانشگاه تشكيل داده‌اند، كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و بر اساس جدول مورگان 191 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسش‌نامه بود، كه پايايي و روايي آنان با محاسبه آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي و توسط استادان و خبرگان آشنا به موضوع تائيد شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها نيز به‌وسيله نرم‌افزارهاي SPSS و PLS انجام گرفت. يافته‌هاي مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد همه مسيرها از چابكي سازماني و تنبلي اجتماعي بر اينرسي سازماني و همچنين از مسير چابكي سازماني از طريق متغير ميانجي تنبلي اجتماعي بر اينرسي سازماني معنادار بوده و روابط بين آن‌ها تائيد مي‌شود، و مي‌توان نتيجه گرفت: سرمايه‌گذاري بر قابليت‌هاي چابكي سازماني در كنار كاهش تنبلي اجتماعي منجر به كاهش اينرسي سازماني مي‌گردد.