ارزيابي برداشت چوب و دام بر تخريب جنگل با مدل بهينه تخريب

طرح هاي جنگلداري اغلب از اثرها و پيامدهاي ناسازگار محيط‌زيستي مانند بهره‌برداري بي رويه چوب و چراي دام برخوردارند. هدف از اين پژوهش ارزيابي اثر برداشت چوب و دام بر تخريب جنگل خيرود نوشهر با استفاده از مدل بهينه تخريب جنگل و در چهار سناريوي وضعيت موجود، بدون برداشت چوب، بدون دام، و بدون برداشت چوب و دام است. واحدهاي همگن محيط زيستي با استفاده از منابع اكولوژيكي تهيه و مجموعه فعاليت هاي انساني انجام شده و شدت اثرهاي آن ها در واحدهاي همگن محيط زيستي به دست آمد. پس از پيش بيني ضرايب مدل در سناريوهاي ذكر شده اقدام به مقايسه آماري خروجي ها و بررسي معناداري تغييرات شد. مقايسه آماري ضرايب تخريب در چهار سناريو با توجه به غيرنرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون كروسكال واليس انجام شد. بر اساس سطح معناداري به دست آمده تفاوت معناداري بين ضرايب تخريب سناريوهاي مختلف وجود دارد. ميانگين ضرايب تخريب در در هر يك از سناريوهاي وضعيت موجود، حذف دام، حذف برداشت چوب و حذف هر دو فعاليت به ترتيب برابر با 1.49، 0.72، 0.9 و 0.3 به دست آمد. بر اساس نتايج پژوهش، دام مهم ترين عامل تخريب جنگل و پس از آن بهره برداري چوب قرار دارد. مدل مورد استفاده در اين پژوهش به عنوان يك سيستم پشتيبان تصميم گيري قابليت بالايي در پيش بيني و مقايسه سناريوها و سياست هاي مختلف مديريتي در جنگل دارد و با استفاده از اين مدل مي توان قبل و بعد از اجرا طرح جنگلداري اثرهاي اجراي طرح را به خوبي ارزيابي كرد.