تأثير گفتمان بصري در تداوم و تقويت قرائت هاي تحريفي از واقعه كربلا (مطالعه موردي: تصويرسازي محاربه قاسم بن الحسن(ع) در مراثي دوره قاجار، اثر ميرزا علي قلي خويي)

ازجمله موضوعات مغفول در زمينه تحريفات واقعه كربلا، تأثير عناصر بصري در تداوم و تقويت اين جريان است. اين تحريفات كه در گزارش هاي روضه الشهدا، متأثر از آثار پيشين، تا حد بارزي به‌صورت تجميع شده بروز يافت، در دوره قاجار با ورود چاپ سنگي و سهولت در انتشار كتاب، در ديوا ن هاي مراثي به‌صورت گسترده ادامه يافت. در اين ميان يكي از قابليت هاي چاپ سنگي، بهره گيري از تصويرسازي هاي درونِ متن و مرتبط با وقايع (ترجمه گفتمان مكتوب به گفتمان بصري) بود. هدف از پژوهش حاضر با تكيه‌بر روش توصيفيتحليلي پاسخ به اين پرسش است كه تصويرسازي هاي ميرزا علي قلي خويي از مجلس محاربه قاسم بن الحسن(ع) با فرزندان اَزرَق شامي، در طوفان البكاء، ماتمكده و اسرارالشهاده، به‌مثابه گفتماني بصري از چه پيشامتن هاي متأثر و تا چه ميزان در تداوم و تقويت اين گزارش تحريف آميز نقش داشته است؟ يافته ها حاكي از آن مي باشد كه تصاوير (متن) ضمن تأثير از پيشامتن هاي موجود و اختصاصاً روضه الشهدا، به گسترش اين گزارش تحريف آميز پرداخته است، به طوري كه اين جريان را مي توان متأثر از هنجارها و باورهاي جامعه و اختيارات هنري، جهت خلق سيمايي حماسي از قاسم(ع) و نيز نمايش قدرت تصويرسازي در تقابل نسبي با ساير گونه هاي مراسم يادبود كربلا دانست.