تعيين و اولويت بندي معيارهاي مؤثر در تاب آوري انرژي در محيط شهري با استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي فازي (FAHP)

امروزه حدود 60% جمعيت جهان در شهرها سكونت دارند. شهرها مصرف كننده هاي عمده انرژي بوده و لذا ايجاد تاب آوري شهري در حوزه انرژي امري ضروري است. تاب آوري انرژي در محيط شهري را مي توان به دو دسته كوتاه مدت نظير توان مقابله با پديده هايي همچون زلزله و سيل ، و بلند مدت در جهت مقابله با تأثيرات منفي ناشي از پديده اقليم تقسيم نمود. در اين مقاله با استفاده از منابع علمي، نظر سنجي از خبرگان، و روش تحليل عاملي فازي، معيارهاي اصلي به چهار دسته فني و زير ساختي، محيطي انسان ساخت، حكمراني، و اجتماعي- فرهنگي تقسيم و زير معيارهاي هريك در هر دو رويكرد اولويت بندي گرديدند. در رويكرد كوتاه مدت، عوامل مؤثر در تاب آوري انرژي به ترتيب شامل ذخيره سازي انرژي، الگوي توسعۀ شهري ، برنامه ريزي آموزش و فرهنگ سازي و در بلند مدت شامل افزايش راندمان انرژي ، كاهش مصرف انرژي در ساختمان، قانون گذاري و آگاهي عمومي مي باشند. همچنين با مقايسه اولويت ها در هر بخش، عوامل مشترك تأثيرگذار در هر دو ديدگاه ارائه گرديدند كه مي توانند ابزار مناسبي را جهت مديريت براي برنامه ريزي به منظور توسعۀ جوامع كم كربن و تاب آور فراهم آورند.