پيشنهاد طرح تدوين فرااصطلاح‌نامه ايرانداك با تكيه بر الگو و ساختار نظام زبان واحد پزشكي (يو ام ال اس)

هدف اين مقاله ارائه طرحي به‌منظور ايجاد انسجام بين اصطلاح‌نامه‌ها و واژگان‌هاي تخصصي تدوين‌شده در »ايرانداك « در قالب يك فرااصطلاح‌نامه است. فرااصطلاح‌نامه تركيبي منسجم از زبان‌هاي ساختاريافته يا كنترل‌شده يا اصطلاح‌نامه‌هاي تدوين‌شده و فهرست‌هاي مستند موجود است كه از طريق برقراري پيوند، ادغام و تلفيق آن‌ها به‌‌دست آمده است. در اين سازوكار، به‌منظور انسجام اصطلاح‌نامه‌هاي تدوين‌شده، هر مفهوم در يك اصطلاح‌نامه با كمك نشانگرهايي به نزديك‌ترين مفهوم معادل در اصطلاح‌نامه‌هاي ديگر مرتبط مي‌شود. در فرايند ارتباط بين مفاهيم، امكان ترجمه پرسش كاربر در قالب يك كاوش نظام‌مند و فراگير در پايگاه‌هاي اطلاعاتي كه توسط اصطلاح‌نامه‌هاي مختلف سازماندهي شده‌اند، فراهم مي‌شود و بستر افزايش جامعيت در بازيابي اطلاعات فراهم مي‌آيد. در »ايرانداك « اصطلاح‌نامه‌هاي تخصصي در دهه 1380 تدوين و در سال‌هاي 97-1396 روزآمدسازي شده و افزون بر آن، مجموعه‌اي از واژه‌نامه‌ها و واژگان‌ تخصصي نيز تدوين و منتشر شده‌اند. ضروري است كه اين واژگان‌ها و اصطلاح‌نامه‌ها با يكديگر تلفيق يابند تا از ريزش كاذب اطلاعات در جست‌وجوي پايگاه اطلاعات علمي ايران (گنج) ممانعت به عمل آيد و سرعت دستيابي هدفمند به اطلاعات تخصصي فراهم گردد. در اين مقاله، منابع گوناگون در شكل‌گيري فرااصطلاح‌نامه در شناسايي مفاهيم وابسته به آن، كاربرد، و نيز مراحل تدوين آن بررسي و تحليل مي‌شود.