مدل سازي مطلوبيت زيستگاه پليكان پاخاكستري (Pelecanus crispus) با استفاده از روش حداكثر آنتروپي (MAXENT) در ايران

اين پژوهش به ­صورت كمي به مدل­ سازي مطلوبيت زيستگاه پليكان پاخاكستري با استفاده از مدل MAXENT در كشور پرداخته است. اين تحقيق با استفاده از نقاط حضور اين پرنده در ايران و داده‌ هاي محيطي از پايگاه داده اقليمي (world climate) به ­دست آمد. نتايج آزمون VIF جهت بررسي هم­ خطي بين متغيرها به­ كار گرفته شد كه 7 متغير ميانگين درجه حرارت ساليانه (1 Bio)، ميانگين مقادير روزانه (2 Bio)، هم دمايي (3 Bio)، تغييرات فصلي درجه حرارت (4 Bio)، بارش ساليانه (12 Bio)، تغييرات فصلي بارش (15 Bio)، ميانگين بارش در خشك‌ ترين فصل سال (17 Bio) داراي كم ­ترين ميزان هم‌ خطي بوده كه به ­عنوان متغيرهاي اقليمي انتخاب و مورد استفاده قرار گرفتند. شاخص AUC مدل به ­ميزان 0/953 به ­دست آمد. براساس نمودار جك نايف متغيرهاي ميانگين مقادير روزانه حرارت (2 Bio) و تغييرات فصلي درجه حرارت (4 Bio) به ­ترتيب بيش ­ترين درصد مشاركت و اهميت و متغيرهاي ميانگين بارش در خشك‌ ترين فصل سال (14 Bio) و هم ­دمايي (3 Bio) كم ­ترين درصد مشاركت و اهميت را در تهيه نقشه مطلوبيت زيستگاه گونه پليكان پاخاكستري در مدل مكسنت را داشتند. در اين مطالعه، نتايج مدل‌ سازي MAXENT نشان مي‌ دهد تنها 77838 كيلومتر مربع (5 درصد از مساحت كل كشور) براي حضور پليكان پاخاكستري مطلوب مي‌ باشد.

no abstract