عنوان مقاله :
تأثير (سهم) منابع غير منتخب در دعاوي تجاري بين المللي با تاكيد بر قراردادهاي سرمايه گذاري
عنوان به زبان ديگر :
Impact (share) of non-selected sources in international business litigation with emphasis on investment contracts
پديد آورندگان :
عبدي، مسلم دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - گروه حقوق خصوصي , كريمي، عباس دانشگاه تهران - گروه حقوق خصوصي , شمس، احمد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - گروه حقوق خصوصي , محبي، محسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب - گروه حقوق خصوصي
كليدواژه :
قراردادهاي تجاري بين المللي , منابع منتخب , منابع غير منتخب , اختيارات مراجع داوري
چكيده فارسي :
از تمهيدات مهم قراردادهاي سرمايه گذاري تعيين قانون يا منابع حاكم بر قرارداد است. با تعيين قانون حاكم- با توافق طرفين يا با اعمال قواعد حل تعارض- محل ارجاع، تفسير، تحليل و استنتاج در موضوعات مختلف قرارداد مشخص مي گردد. در قراردادهاي بينالمللي اين توافق منشاء اثر بوده و نهاد رسيدگي كننده بايد بر اساس منابع منتخب، اختلافات راجع به قرارداد را تحليل و رأي صادر كند. با اين حال در اين قراردادها، به ويژه دعاوي سرمايه گذاري، مراجع داوري تمايلي به استفاده انحصاري از قانون يا منابع منتخب ندارند و به صورت رايج و به انحاء مختلف از منابع غير منتخب -به رغم عدم صدور مجوز از ناحيه طرفين قرارداد- نيز استفاده مينمايند. حدود اختيارات داوران در ارجاع و استفاده از منابع غير منتخب و ميزان تأثيرگذاري اين منابع در سرنوشت نهايي دعاوي بين المللي موضوع اصلي مقاله پيش رو خواهد بود.
چكيده لاتين :
One of the important issues to be taken into account in investment agreements is to define the applicable law or resourcesgoverning the agreement. Upon defining the applicable law, based on the mutual agreement or through applying conflict resolution rules, it is possible for the parties to define the place of reference, interpretation, analysis, and inference of various topics. In the international agreements, such mutual agreements are binding and shall be applied by the
investigating authorityin analyzing and eventually granting the reward as for the disputes raisedout of the agreement. However, in the international commercial agreements, in particular, the investment cases, the arbitration authorities are hardly inclined to have exclusive use of the law or the defined resources. Actually, they commonly have direct or indirect useof other resources (non-defined resources)in different ways. The main subject of this article is the limits of arbitration authorities in referring the cases, using non-defined resources and the impact rate of such resources on the outcome of the agreement.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي حقوق تطبيقي
