وحي از ديدگاه صدرالمتالهين

Revelation from the point of view of Sadr al-Mutallah

صدرالمتألهين معتقد است چون وظيفة نبي ابلاغ وحي به مردم و هدايت آنهاست، وحي بايد با جزئيات و در قالب گزاره‌هاي زباني بيان شود تا براي مردم قابل درك و استفاده باشد. الفاظ وحي نيز همانند معاني آن، بايد از عالم عقلي نازل گردد. همانگونه كه وحي نازل ميشود، نبي براي دريافت آن بايد به عوالم بالايي عروج كرده، وحي را دريافته و همراه وحي به عالم طبيعت بازگردد. گاهي نزول وحي همراه با روِيت حسي مَلَك حامل وحي است؛ در اينصورت مشاهدة فرشتة وحي در عالم مثال رخ داده و تنزل فرشتة وحي بمعناي جدايي از مقام قرب الهي نيست، بلكه رقيقه‌يي از وجود او در قواي ادراكي نبي متمثل ميشود.

Mullā Ṣadrā believes that, since a prophet’s duty is to transmit revelations to people and guide them, they must be expressed in detail within the framework of verbal propositions so that they are comprehensible and usable by people. The words comprising a revelation, similar to their meanings, should have been descended from the intellectual world. When a revelation is sent, the prophet must ascend to higher worlds to receive it and, then, return to the natural world carrying the revelation. Sometimes the descent of revelation is accompanied with the sensual observation of the angel carrying it. In this case, the observation of the angel has occurred in the world of Ideas and the descent of the angel carrying revelation does not indicate separation from the station of divine proximity; rather, a small part of their existence is conceived by the prophet’s perceptive faculties.