طراحي الگوي خصوصي‌سازي در صنعت ورزش ايران

Designing the Privatization Model in Iran's Sports Industry

هدف: هدف از انجام اين پژوهش طراحي الگوي پنهان حاكم بر خصوصي‌سازي در صنعت ورزش ايران بود. روش‌شناسي: اين پژوهش داراي رويكردي كيفي بوده و از نظريه داده بنياد به‌عنوان روش تحقيق استفاده شده است. روش گردآوري داد‌ه‌ها، مطالعة اسناد بالادستي و مصاحبه‌هاي عميق و باز با 15 نفر از نخبگان آگاه از موضوع مورد بحث بود. روايي اين پژوهش توسط مصاحبه‌شوندگان و سپس اساتيد متخصص مورد بررسي قرار گرفت و تأييد گرديد. پايايي نيز با استفاده از روش توافق درون موضوعي 84/0 به‌دست آمد. براي تحليل داده‌ها از روش مقايسة مداوم در طي سه مرحله كدگذاري باز، محوري و انتخابي استفاده شده است. يافته‌ها: در نتيجه تحليل مصاحبه‌ها و اسناد بالادستي 118 مفهوم كليدي در قالب 51 مقوله و 11 طبقة اصلي استخراج گرديد. طبقه‌هاي اصلي شامل الزامات قوانين بالادستي؛ مديريت تغيير، تحول و تعارض؛ اصلاح ساختار؛ تجاري‌سازي؛ حرفه‌اي‌گرايي؛ خصوصي‌سازي؛ عوامل بيروني و فضاي سازماني؛ فقدان عزم ملي و ظاهرسازي؛ ارتقاء نظام نظارت و كنترل؛ بسترسازي و انضباط حرفه‌اي و توسعه و بين‌المللي شدن صنعت ورزش مي‌باشند. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد در شرايط موجود، ساختار صنعت ورزش كشور آمادگي لازم براي خصوصي‌سازي را ندارد و در همة ابعاد خود و با الهام از قوانين بالادستي نياز جدي به مهندسي مجدد دارد.

Objective: The purpose of this research was to design the privatization model in Iran's Sports Industry. Methodology: This study has a qualitative approach and we used the grounded theory as a research method. For gathering data, we studied high level documents and we interviewed with 15 elites who were aware of this subject. The validity of this research was examined and approved by the interviewers and then expert professors. The reliability of it is 0/84 which was obtained by using the interstitial agreement method. For data analysis we used the continuous comparison method in three stages: open, axial and selective coding. Results: As a result of analysis of interviews and high level documents, 118 key concepts were developed in the form of 51 categories and 11 main categories. Major categories include the Requirements of high level documents; Management of change, evolution and conflict; structural reform; commercialization; professionalism; privatization; external factors and organizational environment; Lack of National determination and appearances; promotion of supervisory and control system; Professional development and discipline; and the Development and internationalization of the sports industry. Conclusion: It seems that in the current situation, the structure of the sports industry is not ready for privatization, and in all its dimensions, inspired by high level documents, it needs serious reengineering.