طراحي الگوي كارآفريني اجتماعي با رويكرد مدل‌سازي ساختاري تفسيري

كارآفريني اجتماعي يكي از ابعاد مهم و رو به گسترش در فعاليت‌هاي كارآفريني در سطح بين‌المللي است و از سابقه ديرينه‌اي نيز برخوردار است. هدف پژوهش حاضر طراحي مدل ساختاري تفسيري براي كارآفريني اجتماعي است كه به صورت مطالعه موردي در سازمان تامين اجتماعي انجام شده است. روش تحقيق از نوع توصيفي همبستگي به كار برده شده است. طبق فرآيند روش‌شناسي تحقيق، در گام اول عناصر تشكيل دهنده الگوي كارآفريني اجتماعي در نتيجه مرور پيشينه تحقيق و الگوهاي نظري و نيز مصاحبه با گروه خبرگان استخراج شد. دستاورد اين مرحله شناسايي 19 مولفه در قالب پنج بعد اصلي شامل ارزش اجتماعي، عوامل زمينه‌اي، بهره‌گيري از فرصت‌ها، افراد و منابع بود. برخي از اين مؤلفه‌ها شامل برگزاري دوره‌هاي مربي‌گري كسب و كار با همكاري كارآفرينان اجتماعي، آموزش‌هاي كاربردي با حمايت نهادهاي آموزشي، الگوبرداري كارآفرينان از سازمان تامين اجتماعي، همسو بودن ارزش‌هاي ملي و مذهبي با كارآفريني اجتماعي، حمايت نهادهاي غيردولتي از كارآفريني اجتماعي و مقبوليت كارآفريني به عنوان ارزش در جامعه بيشتر مورد توافق گروه پاسخگويان قرار گرفت. در گام بعدي به منظور برقراري ارتباط و تعيين توالي بين ابعاد و در نتيجه، ارائه مدل ساختاري از روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري بهره گرفته شد. نتايج نشان داد كليه ابعاد در سطح اول قرار دارند و پس از تحليل MICMAC كليه ابعاد در خوشه پيوندي قرار گرفتند كه بيانگر آن است با يكديگر رابطه تعاملي و دوطرفه دارند. يافته‌هاي اين تحقيق بازتاب كارآفريني اجتماعي به عنوان فرآيند بهره‌گيري از فرصت‌ها با تركيب منابع توسط عوامل انساني در راستاي خلق ارزش‌هاي اجتماعي است.