بررسي عوامل مؤثر بر خودكارآمدي كارآفرينانه دانشجويان با تأكيد بر هنجارهاي خانوادگي

خودكارآمدي كارآفرينانه دلالت بر باور يك فرد به تواناييهايش در دستيابي به اهداف و فعاليت‌هاي كارآفريني دارد كه شكل‌گيري آن از عوامل مختلفي تاثير ميپذيرد. اين پژوهش با هدف بررسي عوامل مؤثر بر خودكارآمدي كارآفرينانه دانشجويان با تأكيد بر هنجارهاي خانوادگي انجام شد. پژوهش از نظر گردآوري دادهها توصيفي همبستگي و از نظر هدف كاربردي است. جامعه مورد مطالعه شامل دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تاكستان (3000 نفر) بود كه بر اساس جدول كرجسي و مورگان 341 نفر از آنها به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. جهت تحليل داده‌ها از نرمافزار SPSS استفاده شد. ابزار تحقيق پرسشنامه بود كه پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ بررسي شد (0.9=α). روايي پرسشنامه به روش محتوايي با نظر‌‌خواهي از اعضاي هيأت علمي گروه مشاوره و روانشناسي و مدرسان درس كارآفريني تاييد شد. نتايج مقايسه ميانگين نشان داد خودكارآمدي كارآفرينانه دانشجويان در بين مقاطع تحصيلي مختلف و همچنين بين دانشجويان با سبك تربيتي و طبقه اجتماعي مختلف، تفاوت معني‌داري داشت. نتيجه تحليل رگرسيون نشان داد متغيرهاي مسئوليت‌پذيري، سبك تربيتي، طبقه اجتماعي و عملكرد تحصيلي دانشجويان در مجموع 60.7 درصد از تغييرات خودكارآمدي كارآفرينانه دانشجويان را تبيين كرد. همچنين يافتههاي تحقيق نشان داد كه خودكارآمدي نه تنها تاثير مثبتي در كارآفريني افراد دارد، بلكه يكي از مهم‌ترين عوامل موثر بر قصد كارآفريني افراد و ايجاد شركت‌هاي جديد است. لذا پيشنهاد ميشود نظامهاي آموزشي برنامههاي خود را بر محور خودكارآمدي و توانمندسازي كارآفرينانه دانشجويان با توجه به ارزشهاي خانوادگي – اجتماعي مرسوم طراحي نمايند تا در تحقق هدف ارتقاي كارآفريني دانشجويان تاثيرگذار باشند.