تاثير كود نيتروژني و تراكم باقلا در تناوب بر كارايي مصرف نيتروژن ذرت SC201 در سيستم بدون شخم

دستيابي همزمان به امنيت غذايي و پايداري محيط‌زيست يك چالش بزرگ جهاني است. بنابراين، استفاده از سيستم‌هاي كشاورزي حفاظتي براي دستيابي به اين هدف ضروري به نظر مي‌رسد. از اين‌رو يك آزمايش مزرعه‌اي طي دو سال زراعي (1397-1396 و 1398-1397) به‌صورت فاكتوريل دو عاملي بر پايه طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه دانشكده كشاورزي دانشگاه محقق اردبيلي اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل تراكم‌هاي مختلف بوته در باقلا (25، 35، 40 و 80 بوته در متر مربع) و مقادير مختلف نيتروژن معدني بر پايه كود اوره در ذرت علوفه‌اي (0، 100، 200 و 300 كيلوگرم در هكتار) بود. نتايج نشان داد كه تراكم بوته باقلا بر تلاش زادآوري، عملكرد تر و خشك دانه، درصد نيتروژن و پروتئين خام موجود در دانه، عملكرد پروتئين و شاخص برداشت پروتئين دانه باقلا معني‌دار (P 0.01) بود. بيشترين عملكرد دانه باقلا از تراكم‌هاي 80 و 40 بوته در مترمربع به‌ترتيب با ميانگين 3.76 و 3.65 تن در هكتار به‌دست آمد. همچنين اثرات متقابل مقادير مختلف كاربرد نيتروژن معدني و تراكم‌هاي مختلف بوته باقلا بر توليد ماده‌ي خشك، كارايي مصرف نيتروژن و كارايي توليد ذرت علوفه‌اي تاثير معني‌داري (P 0.01) داشت. بيشترين ميزان ماده‌ي خشك در ذرت علوفه‌اي با ميانگين 15.6 تن در هكتار از تيمار 200 كيلوگرم نيتروژن معدني در هكتار و تراكم 40 بوته در مترمربع باقلا حاصل شد. به‌طور كلي نتايج حاصل از اين آزمايش نشان داد كه قرارگيري باقلا در تناوب با ذرت مي‌تواند يك روش جايگزيني مناسب براي سيستم تك كشتي ذرت با مقادير بالاي مصرف كود نيتروژنه باشد.