نگاهي دوبارۀ به كارنامۀ دكتر حائري (نقدي بر كتاب زندگي، آثار و انديشه‌‌هاي تاريخ‌‌نگارانۀ دكتر عبدالهادي حائري)

عبدالهادي حائري از چهره‌‌هاي نامدار تاريخ‌‌پژوهي معاصر ايران است كه قدرت قلم و ميراث فكري او تأثيري مستقيم و ماندگار بر معرفت تاريخي ايراني برجاي نهاده است. حائري نه تنها در ميدان تاريخ‌‌پژوهي، بلكه در عرصۀ خاطره‌‌نگاري و نظريه‌‌پردازي، شخصيتي صاحب‌‌سبك است. نوآوري‌‌ها و اقدام‌‌هاي پيشگامانۀ حائري مي‌‌طلبد كه دربارۀ او پژوهش‌‌هاي ژرفي صورت پذيرد. نكتۀ مهم اين است كه فعاليت علمي او در زمينه و زمانه‌‌اي خاص چهره بست كه فضاي احساسي، هيجاني، سياست‌‌زده و ايدئولوژيك بر عقلانيت و تفكر تاريخي سيطره داشت. اين مقاله مي‌‌كوشد با نگاهي انتقادي به كتاب زندگي، آثار و انديشه‌‌هاي تاريخ‌‌نگارانۀ دكتر عبدالهادي حائري اثر حجت فلاح توتكار، چشم‌‌اندازي تازه به‌سوي برخي از ابعاد انديشه‌‌ها و عملكرد عبدالهادي حائري بگشايد. مقاله با تمركز به زمينه و بستر سياسي‌فكري كه حائري در آن نشو و نما يافت و ايده‌‌هاي روش‌‌شناسانه و معرفت‌‌شناسانۀ خود را طرح كرد، به اين نتيجه مي‌‌رسد كه بدون شناخت ويژگي‌‌ها و اقتضائات اين بستر به‌ويژه گفتمان‌‌هاي رقيب نمي‌‌توان شناختي ژرف از كارنامۀ حائري به دست آورد.