شناسايي ظرفيت مناطق نه گانه آمايش سرزمين ايران در حوزه اقتصاد دانش بنيان

جهان به سرعت از اقتصاد منبع پايه فاصله گرفته و در جهت توسعه اقتصاد دانش بنيان حركت ميكند. با توجه به اينكه محور اصلي اقتصاد دانش بنيان استفاده مطلوب از سرمايه انساني همراه با ارتقائ مهارت ان ها است. بررسي اين موضوع با مباحث كليدي مهم ديگري چون نقش مشوق هاي اقتصادي و انگيزشي، زيرساخت هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات مرتبط است. از طرف ديگر پژوهش ها نشان مي دهد كشورهايي كه دراين حوزه موفق درخشيدند استفاده از ظرفيت هاي منطقه اي را در دستور كار قرار داده و به خاطر ظرفيت سازي منطقه اي سياستهاي تراكم زدايي را در دستور كار خود قرار داده اند. بنابراين تمركز مقاله حاضر بر رتبه بندي مناطق نه گانه آمايش سرزمين ايران و شناسايي شاخص هاي اين حوزه با استفاده از روش تركيبي تحليل سلسله مراتبي تاپسيس مباشد. نتايج نشان ميدهد كه منطقه6 آمايش سرزمين ايران كه متشكل از استان هاي تهران ، قم و البرز مي باشد، از لحاظ اقتصاد دانش بنيان در رتبه اول و منطقه8 آمايش كه متشكل از استان هاي يزد، كرمان، سيستان و بلوچستان و هرمزگان مي باشد، در رتبه آخر و نهم قرار دارند. بنابراين سياستگذاران توسعه منطقه اي جهت ارتقاي شاخص هاي دانش بنيان در مناطق كمتر توسعه يافته مي بايست جهت ارتقاي دوره هاي تحصيلات تكميلي، ايجاد و توسعه مراكز علمي و شركت هاي دانش بنيان در اين مناطق گام هاي اساسي بردارند.