پست‌مدرنيسم و تاثير آن در هنر درماني

جنبش پست مدرن در دهۀ 1960 به عنوان واكنشي عليه مدرنيسم پديد آمد كه مهم ترين وجهۀ تمايز آن با دوران هاي قبل، نوع نگاه آن به واقعيّت و نگرش انتقادي نسبت به قطعيّت علوم و حقايق بود. فرهنگ پست مدرن بيان گر يك نظريۀ نظام مند و فراگير نيست، در اين ديدگاه، واقعيّت براي افراد، متفاوت بوده و بر اساس ادراك، فرهنگ و زبان آنها مشخص مي شود. بر اين اساس، شالوده شكني  از مهم ترين مظاهر پست مدرن به شمار مي رود كه نه تنها در گفتمان زيبايي شناسي، بلكه در علومي چون روان شناسي تاثير گذاشته است. هدف اين پژوهش، مطالعۀ نظري و بررسي تاثير ويژگي هاي پست مدرنيسم در هنر درماني پست مدرن به شيوۀ توصيفي تحليلي است. پرسش اصلي پژوهش اين است كه هنر درماني پست مدرن تا چه ميزان با مفاهيم مطرح در جهان بيني پست مدرن ارتباط دارد.در اين پژوهش، فرض بر آن است كه مفاهيم مطرح در پست مدرن، به طور مشخص به هنر درماني پست مدرن راه يافتند. نتايج حاصل از اين پژوهش مويد آن است كه ساختارشكني سازه هاي اجتماعي، اهميّت واقعيّت هاي چندگانه، اهميّت وجهۀ اجتماعي هنر، فعاليت گروهي و مبتني بر گفتمان، كثرت گرايي، اهميت تاويل مخاطب، استفاده از استعاره، ايهام و كاربرد رسانه هاي مختلف در خلق آثار هنري از مهم ترين ويژگي هايي است كه در هنر درماني پست مدرن مطرح و به كار گرفته شدند.