جنبه هاي حقوقي و فقهي سنت شاباش به عنوان تامين مالي ازدواج

فاقد عنوان و چكيده لاتين

بهره مندي حقوق تعهدات از پشتوانه فرهنگي و اجتماعي، اين موهبت را در پي دارد كه ضوابط و مسايل راجع به نهادهاي مرتبط با آن از قوام و ارزش اجرايي بيشتري برخوردار شود. همچنين، عدم وجود مقررات صريح براي برخي عناوين و موضوعات عرفي و اجتماعي به معناي زوال ابزارهاي حقوقي براي تفسير نوع رابطه نمي باشد. «شاباش» از جمله سنت هايي است كه به عنوان عملي عرفي اما داراي جنبه هاي حقوقي و انگيزه هاي اقتصادي و احساني قابل بررسي است. اين تاسيس عرفي در عين داشتن شباهت هايي با برخي عقود و قراردادها، از حيث اوصاف و كاركردهاي مختص به خود، باعث مي شود موقعيت پرداخت كننده و دريافت كننده نسبت به طرفين در عقود مرتبط تفاوت هايي داشته باشد و ضوابط آن را ويژه و منحصربه فرد نمايد. در نوشتار حاضر، در مقام تحليل و بررسي ماهيت، وضعيت و جنبه هاي حقوقي و فقهي شاباش، ضمن تبيين اوصاف و تمايزها، در صدد معرفي قابليت حقوقي اقتصادي سنت مورد نظر برآمده و نقش اين رسم در تسهيل شرايط مالي ازدواج بيان مي گردد. آنچه دراين خصوص حايز توجه مي نمايد، عبارت است از اينكه؛ شاباش، علاوه بر انگيزه محسنانه پرداخت كننده، ابزاري براي تامين هزينه هاي آغاز زندگي مشترك زوجين محسوب شده و ماهيت آن، هم از ماده 10 قانون مدني قابل توجيه است و هم به هبه؛ به عنوان يكي از عقود معين نزديك است كه حسب موقعيت و انگيزه پرداخت كننده، داخل در هبه معوض يا غيرمعوض مي شود. در هر حال، ويژگي هاي شاباش موجب ترتب آثار خاصي مي شود كه آن را از عناوين مصرح متمايز مي سازد.