مفاد قاعده لاضرر با تكيه بر مباني انسان شناسي قرآن كريم

فاقد عنوان و چكيده لاتين

با آنكه نصوص شرعي متعددي بعنوان مدرك قاعده مزبور مورد استناد فقها واقع شده است. اما بدون ترديد، قبح ضرر و حسن جلوگيري از آن و در نتيجه نهي از اضرار، از احكامي است كه عقل، صرفنظر از متون شرعي يا ادله نقلي، به آن حكم مي كند و از مستندات عقليه است. ازآنجا كه پايه و اساس دلايل قرآني ، روايي و اجماع مربوط به قاعده لاضرر بازگشت به دليل عقلي و ارتكاز عقلايي آن دارد ، به نظر مي رسد كه تبيين اين دليل داراي اهميت زيادي باشد . اهميت اين تبيين به گونه اي است كه مي تواند ملاك و معياري براي قضاوت پيرامون ديدگاه هاي مختلفي گردد كه در باره مفاد اين قاعده مطرح شده است. بنابراين مهمترين پرسش در مورد اين قاعده اين است كه چگونه مي توان دليل عقلي مربوط به آن را تبيين نمود؟ اين مقاله درصدد است با تكيه بر مباني انسان شناسي قرآن كريم كه در واقع در بستري فلسفي مطرح شده است، دليل عقلي مزبور را تبيين نمايد. با توجه به همين تبيين است كه مي توان ديدگاه نويني در باره مفاد قاعده مطرح كرد.پژوهش حاضر به روش توصيفي-تحليلي به بررسي مباني انسان شناسي قاعده لاضرر و لاضرار مي پردازد.