قلمرو مفهومي «سوءاستفاده از قدرت» در معاونت در جرم

فاقد عنوان و چكيده لاتين

يكي از مصاديق معاونت در جرم «سوءاستفاده از قدرت» است كه در قانون مجازات اسلامي 1392 در ماده ي 126 به مصاديق معاونت اضافه شده است. در لسان حقوقي منظور از «سوءاستفاده از قدرت» سازمان ها و نهادهاي رسمي است و در حقوق ايران سوءاستفاده از قدرت جهت ارتكاب جرم يك وصف مجرمانه است و مصاديق آن در قانون به طور شفاف و فراگير ذكر نگرديده است. از حقوقدانان پيرامون مفهوم سوءاستفاده از قدرت تعريف قابل ذكري ارايه نشده است؛ و اينكه مفهوم و مصاديق آن چيست در قانون به صورت دقيق مشخص نشده است، ازنظر قلمرو و مدلول، با مفاهيمي مانند سوءاستفاده از قدرت فيزيكي، موقعيت، مالي، ايديولوژيكي، اقناعي، عاطفي، جنسي و اداري قرابت معنايي دارد، باوجود قرابت معنايي و رابطه تنگاتنگ آن با مفاهيم مشابه، تمييز سوءاستفاده از قدرت، با بعضي از مفاهيم مشابه عموم و خصوص مطلق است. گسترش مفهوم و مصاديق معاونت در جرم، سبب محدود شدن آزادي هاي فردي در اجتماع مي گردد، اهميت جرم انگاري «سوءاستفاده از قدرت» از جهت حمايت كيفري از بزه ديدگان آن است. لذا هدف، بررسي قلمرو مفهومي سوءاستفاده از قدرت و مصاديق آن در سنجه بزه ديدگي است، روش تحقيق؛ توصيفي تحليلي است يافته ها و نتايج، نشان مي دهد كه «سوءاستفاده از قدرت» همان نفوذ معنوي فرد بر ديگران است و دربرگيرنده ي هر قدرتي است كه بر فرد مسلط است، مبناي قدرت، فقط سياسي نيست بلكه ناشي از رابطه ي كاري، رابطه ي خويشاوندي و...است.