حمل اولي ذاتي و حمل شايع صناعي و كاربرد آن نزد ميرداماد در مسئله وجود ذهني

The tautological predication and the common technical predication and its application by Mirdamad in the issue of mental existence

يكي از مسائل مهم در فلسفه اسلامي، بحث از وجود ذهني و اشكال‌هاي مطرح به آن است. از ميان اشكال‌هايي كه به وجود ذهني مطرح شده است، دو اشكال بنيادهاي اين مسئله را با ترديد مواجه كرده است. اشكال اجتماع جوهر و عرض و اجتماع مقوله‌هاي عرضي تحت يكديگر. مسئله اصلي اين مقاله نشان‌دادن كاربرد تمايز ميان حمل اولي و حمل شايع در اثبات و حل اشكال‌هاي وجود ذهني نزد ميرداماد است. روش بحث، روش كتابخانه‌اي و تاريخي خواهد بود. پاسخ اجمالي كه اين به مسئله اصلي اين است كه ميرداماد را مي‌توان يكي از طلايه‌داران بحث از حمل اولي ذاتي و حمل شايع صناعي دانست و وي توانسته همان جوابي را با تفكيك بين دو حمل به مسئله وجود ذهني بدهد كه بعدها به نام شاگردش ملاصدرا ثبت شده است. در ضمن ميرداماد در بسط و گسترش نظريه حمل و تمايز حمل اولي و شايع تأثير به سزايي داشته است.

One of the important issues in Islamic philosophy is the discussion of mental existence and its forms. Among the forms that have become mental, two forms have challenged the foundations of this issue. Forms of community of substance and width and community of transverse categories under each other. The main issue of this article is to show the application of the distinction between the first pregnancy and the common pregnancy in proving and solving the problems of mental existence in Mirdamad. The method of discussion will be library and historical method. The brief answer to this main question is that Mirdamad was able to give the same answer to the problem of mental existence by separating the two, which was later registered in the name of his student Mulla- Sadra. Meanwhile, Mirdamad has had a great impact on the development of the theory of predication and the distinction between the tautological and common technical predication