مدل‌سازي اثرات تغيير اقليم بر پراكنش جغرافيايي گوسفند وحشي در استان لرستان

تخريب و تكه ­تكه شدگي زيستگاه به عنوان مهم ­ترين عامل تهديد كننده جمعيت‌هاي در خطر حيات ­وحش شناخته مي ‌شود و ممكن است تغيير اقليم منجر به افزايش شدت اين پديده شود. هدف از پژوهش حاضر، مدل‌ سازي مطلوبيت زيستگاه گوسفند وحشي در استان لرستان و بررسي پيامدهاي تغيير اقليم بر زيستگاه‌ هاي شناسايي شده است. به ­منظور پيش ‌بيني پراكنش اين گونه در شرايط حال حاضر و آينده از رويكرد مدل‌ سازي اجماعي با استفاده از شش مدل پراكنش گونه ‌اي استفاده شد. براساس مدل ‌هاي مورد استفاده، در حدود 7/4 درصد (2093/98 كيلومتر مربع) از ناحيه مورد مطالعه به­ عنوان زيستگاه مطلوب پيش ‌بيني ‌شد. متغيرهاي پوشش اراضي، تغييرات فصلي دما، فاصله تا چشمه، ردپاي انسان و فاصله تا گريزگاه بالاترين مشاركت (80 درصد) را در اجراي مدل داشتند. يافته‌ ها نشان مي‌دهد كه 62/14 درصد (4/5 RCP) تا 76/97 درصد (8/5 RCP) از زيستگاه‌هاي مطلوب گوسفند وحشي تا سال 2050 به ­واسطه تغيير اقليم تحت چهار سناريوي افزايش گازهاي گلخانه ‌اي و مدل گردش عمومي BCC-CSM1-1 از دست خواهد رفت. در مقابل، در همين دوره زماني در حدود 5/89 درصد (8/5 RCP) تا 17/01 درصد (4/5 RCP) به زيستگاه ‌هاي مطلوب اضافه خواهد شد. يافته‌ هاي اين پژوهش اطلاعات سودمندي را براي طرح ‌ريزي حفاظتي به ­منظور حفاظت و بازسازي جمعيت ‌هاي گوسفند وحشي فراهم مي ‌سازد.

no abstract