نقش اجتناب تجربي و دشواري در تنظيم هيجان در پيش بيني رفتارهاي آسيب به خود در دختران نوجوان با سابقه فرار از منزل

The role of empirical avoidance and difficulty in emotion regulation in predicting selfharm behaviors in adolescent girls with a history of running away from home

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش اجتناب تجربي و دشواري در تنظيم هيجان در پيش بيني رفتارهاي آسيب به خود در دختران نوجوان با سابقه فرار از منزل بود. اين پژوهش به لحاظ روش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دختران نوجوان مراجعه كننده به مراكز كاهش آسيب و سرپناه شبانه شهر تهران در سال 1399 بودند كه از بين آنها تعداد 90 نفر داراي سابقه فرار از منزل به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد آسيب به خود سانسون و همكاران (1998)، مقياس پذيرش و عمل باند و همكاران (2011) و دشواري در تنظيم هيجان گراتز و رويمر (2004) بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از رگرسيون گام به گام استفاده شد. يافته ها نشان داد اجتناب تجربي و دشواري در تنظيم هيجان با رفتارهاي آسيب به خود رابطه مثبت معنادار داشتند (0/01P<). همچنين نتايج نشان داد كه اجتناب تجربي 0/46، فقدان آگاهي هيجاني 0/21 و عدم دسترسي به رفتارهاي هيجاني 0/31 از رفتارهاي آسيب به خود را پيش بيني مي كنند. با توجه به نقش اجتناب تجربي و دشواري در تنظيم هيجان در پيش بيني آسيب به خود، اجراي كارگاه هاي آموزشي بر مبناي راهبردهاي تنظيم هيجان و اجتناب تجربي ضروري به نظر مي رسد.

The aim of this study was to investigate the role of empirical avoidance and difficulty in emotion regulation in predicting self-harm behaviors in adolescent girls with a history of running away from home. This research was descriptive and correlational. The statistical population of this study was all adolescent girls who referred to harm reduction centers and night shelters in Tehran in 1399, from which 90 people with a history of running away from home were selected by convenience sampling. Research instruments included the standard self-harm questionnaire by Sansone et al. (1998), the Bond et al. Acceptance and Practice Scale (2011), and the difficulty in regulating emotion by Gratz and Roemer (2004). Stepwise regression was used to analyze the data. Findings showed that empirical avoidance and difficulty in emotion regulation had a significant positive relationship with self-harming behaviors (P <0.01). The results also showed that empirical avoidance predicts 0.46, lack of emotional awareness 0.21, and lack of access to emotional behaviors 0.31 of self-harming behaviors. Given the role of empirical avoidance and difficulty in emotion regulation in predicting self-harm, it seems necessary to conduct workshops based on emotion regulation and empirical avoidance.