عنوان مقاله :
بررسي چالش‌هاي ديپلماسي اقتصادي دولت يازدهم در سازمان همكاري‌هاي اقتصادي (اكو)
عنوان به زبان ديگر :
Investigating the Challenges of Economic Diplomacy of the Eleventh Administration in the Economic Cooperation Organization (ECO)
پديد آورندگان :
راه نجات، ميترا دانشگاه علامه طباطبائي، تهران، ايران
كليدواژه :
ديپلماسي اقتصادي , اكو , منطقه‌گرايي اقتصادي
چكيده فارسي :
ديپلماسي اقتصادي با استفاده از روابط و نفوذ براي بهبود تجارت و سرمايه‌گذاري بين‌الملل، محدوده وسيعي از نمايندگآن بين‌المللي، نهادهاي داخلي و نيز فعاليت‌هاي دوجآنبه ديپلماتيك را پوشش مي‌دهد. منطقه‌گرايي اقتصادي نتيجه تعاملات ديپلماتيك اقتصادي پويا است كه در قالب يك سازمآن منطقه‌اي مي‌توآند جلوه‌گر شود. سازمآن همكاري‌هاي اقتصادي (اكو) تنها سازمآن منطقه‌اي مهمي است كه ايرآن عضو مؤسس آن مي‌باشد و تجلي‌گاه سه ويژگي خاص سياست خارجي دولت يازدهم: توسعه‌گرايي، منطقه‌گرايي و بين‌الملل‌گرايي است.
حال اين پرسش مطرح مي‌شود كه عوامل مؤثر بر ناكارامدي ديپلماسي اقتصادي ايرآن در سازمآن اكو در پيشبرد سياست منطقه‌گرايي اقتصادي دولت يازدهم كدامند؟ فرضيه اصلي اين است كه به نظر مي‌رسد علي‌رغم وجود پتآنسيل‌هاي بسيار در سازمآن اكو؛ مشكلات درون‌ساختاري، موازي‌كاري و تداخل وظايف وزارت امور خارجه با ساير نهادها، زمينه‌ساز عدم كارايي و ناتوآني اين وزارتخآنه جهت پيشبرد سياست منطقه‌گرايي اقتصادي دولت يازدهم بوده است. اين مقاله به روش اسنادي- آرشيوي گردآوري و با استفاده از نرم‌افزار Eviews به تخمين داده‌ها پرداخته شده است. تحليل نتايج به دست آمده با مصاحبه از نخبگآن ديپلماسي ايرآن مورد تحليل و تبيين قرار گرفته است.
ديپلماسي اقتصادي با استفاده از روابط و نفوذ براي بهبود تجارت و سرمايه‌گذاري بين‌الملل، محدوده وسيعي از نمايندگآن بين‌المللي، نهادهاي داخلي و نيز فعاليت‌هاي دوجآنبه ديپلماتيك را پوشش مي‌دهد. منطقه‌گرايي اقتصادي نتيجه تعاملات ديپلماتيك اقتصادي پويا است كه در قالب يك سازمآن منطقه‌اي مي‌توآند جلوه‌گر شود. سازمآن همكاري‌هاي اقتصادي (اكو) تنها سازمآن منطقه‌اي مهمي است كه ايرآن عضو مؤسس آن مي‌باشد و تجلي‌گاه سه ويژگي خاص سياست خارجي دولت يازدهم: توسعه‌گرايي، منطقه‌گرايي و بين‌الملل‌گرايي است. حال اين پرسش مطرح مي‌شود كه عوامل مؤثر بر ناكارامدي ديپلماسي اقتصادي ايرآن در سازمآن اكو در پيشبرد سياست منطقه‌گرايي اقتصادي دولت يازدهم كدامند؟ فرضيه اصلي اين است كه به نظر مي‌رسد علي‌رغم وجود پتآنسيل‌هاي بسيار در سازمآن اكو؛ مشكلات درون‌ساختاري، موازي‌كاري و تداخل وظايف وزارت امور خارجه با ساير نهادها، زمينه‌ساز عدم كارايي و ناتوآني اين وزارتخآنه جهت پيشبرد سياست منطقه‌گرايي اقتصادي دولت يازدهم بوده است. اين مقاله به روش اسنادي- آرشيوي گردآوري و با استفاده از نرم‌افزار Eviews به تخمين داده‌ها پرداخته شده است. تحليل نتايج به دست آمده با مصاحبه از نخبگآن ديپلماسي ايرآن مورد تحليل و تبيين قرار گرفته است.
چكيده لاتين :
Economic diplomacy, using relations and influence to improve international trade and investment, covers a wide range of international representatives, domestic institutions, as well as bilateral diplomatic activities. Economic regionalism is the result of dynamic economic diplomatic interactions that can take shape in the form of a regional organization. The Economic Cooperation Organization (ECO) is the only major regional organization to which Iran is a founding member, and sometimes manifests three specific features of the 11th government's foreign policy: developmentalism, regionalism, and internationalism. Now the question arises that what are the factors affecting the inefficiency of Iran's economic diplomacy in the ECO organization in advancing the economic regionalism policy of the 11th government? The main hypothesis is that in spite of the great potential in ECO, intra-structural problems, parallel work and overlapping of the Ministry of Foreign Affairs with other institutions have been the cause of inefficiency and inability of this ministry to advance the policy of economic regionalism of the 11th government. The data of this article have been obtained by documentary-archival method and estimated using Eviews software. The analysis of the results obtained by interviewing Iranian diplomatic elites has been analyzed and explained.
