كليدواژه :
نظريه‌گرايي , دموكراسي , فلسفه دموكراسي , توسعه سياسي , دولتهاي هفتم و هشتم
چكيده فارسي :
بر اساس تفاسير جامعه شناختي و فلسفي، دو نگاه نسبت به دموكراسي وجود دارد. در بينش جامعه شناسانه، نهادهاي دموكراتيك در عرصه عمل بر انديشه و فرهنگ دموكراسي مقدم است. اين در حالي است كه رويكرد فلسفي ،فرهنگ و مباني نظري دموكراسي را در اولويت قرار مي دهد. از اينرو، عدهاي از اولويت دموكراسي بر فلسفه و عده اي ديگر از تقدم فلسفه بر دموكراسي سخن ميگويند. اكنون پرسش اصلي اين است كه دولتهاي هفتم و هشتم پس از جمهورياسلامي ايران، بر اساس كدام يك از مجاري دموكراتيك فوق مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرند؟ نويسندگان اين مقاله كوشيدهاند تا نشان دهند دولت هاي مذكور با استفاده از امكانات مفهومي رويكرد اولويت فلسفه بر دموكراسي، ارزيابي مي گردند. بر اين اساس ،فرضيه اصلي اشاره ميكند كه حل مشكلات پيش روي دولتهاي هفتم و هشتم، در بستر دموكراسي نيازمند رويكرد فلسفي است. در اين راستا، اين مقاله ميكوشد با ارائه مولفه هاي نظري چون نگرش انساني به توسعه، آموزش دانش سياسي، فرهنگ سياسي، توسعه سياسي و خرد سياسي بستر مناسبي براي فهم روند دموكراسي و اثبات فرضيه اصلي فراهم نمايد. چارچوب نظري اين مقاله اولويت فلسفه بر دموكراسي است كه درونمايه فلسفي خود را بويژه با تاكيد بر آگاهي و شناخت قبل از كنش دموكراتيك در انديشه هاي سيدجواد طباطبايي، رضا داوري اردكاني و مصطفي ملكيان به خوبي يدك مي كشد. تقدم نظر بر عمل نشان ميدهد كه هر سه انديشمند فرصت هاي سياسي، اقتصادي و اجتماعي در جامعه را بازتاب كنشهاي از قبل آموزش داده شده به افراد تلقي ميكنند و از اين نظر انديشه هايشان مي تواند الگوي خوبي براي تحليل عمل دولتهاي هفتم و هشتم باشند. توجه به امكانات مفهومي الگوي نظريه گرايي در مقاله نشان ميدهد كه درك و تحليل وضعيت دموكراسي در دولتهاي هفتم و هشتم، از حيث نظري بسيار با اهميت است. از اينرو، روش اين پژوهش توصيفي و تحليلي و با استناد به روش كتابخانه‌اي ارزيابي مي گردد.
چكيده لاتين :
Based on sociological and philosophical interpretations, there are two perspectives on democracy. Sociologically, democratic institutions take precedence over democratic thought and culture in practice. At the same time, the philosophical approach prioritizes the culture and theoretical foundations of democracy. Hence, some speak of the primacy of democracy over philosophy, and others of the primacy of philosophy over democracy. The main question now is according to which of the above democratic channels are the seventh and eighth administrations analyzed after the Islamic Republic of Iran? The authors of this article have tried to show that these administrations are evaluated using the conceptual possibilities of the philosophy priority approach to democracy. Accordingly, the main hypothesis states that solving the problems facing the seventh and eighth administrations in the context of democracy requires a philosophical approach. In this regard, this article tries to provide a suitable platform for understanding the process of democracy and proving the main hypothesis by presenting theoretical components such as human attitude to development, education of political knowledge, political culture, political development and political wisdom.
The theoretical framework of this article is the priority of philosophy over democracy, which carries its philosophical theme well, especially by emphasizing awareness and knowledge before democratic action in the thoughts of Seyed Javad Tabatabai, Reza Davari Ardakani and Mostafa Malekian. The precedence of view over action shows that all three thinkers consider political, economic and social opportunities in society as a reflection of previously-trained actions of individuals, and in this regard, their thoughts can be a model. They are good for analyzing the actions of the seventh and eighth administrations. Paying attention to the conceptual possibilities of the theoretical model in the article shows that understanding and analyzing the state of democracy in the seventh and eighth administrations is theoretically very important. Therefore, the method of this research is descriptive and analytical and is evaluated with reference to the library method.
