گفت‌وگوي امام موسي صدر از منظر اخلاق ارتباطي

Imam Musa Sadr's Dialogue according to Communication Ethics

جهان معاصر با بحران‌هاي بي‌سابقه‌اي نظير: ركود اقتصاد جهاني، فقر گسترده، نابودي زيست‌محيطي، نظامي‌گري و افزايش روزافزون استبداد و حتي افت كلي در استانداردهاي اخلاقي پيرامون ما روبرو است و براي بررسي اين مسائل نيازمند پرداختن به گفت‌وگو، برقراري ارتباط صحيح، شكستن تقسيم‌بندي‌ها و تشويق به درك متقابل به‌جاي نفرت هستيم و درواقع نيازمند اقدام خلاقانه براي معرفي روش‌هاي جديد برقراري ارتباط هستيم. اخلاق ارتباطي به دنبال پاسخگويي به دو سؤال اساسي است؛ يكي خير مركزي كه در هر ارتباط به دنبال رسيدن به آن هستيم و دوم روش برقراري ارتباط. اين مقاله به بررسي دو سؤال اساسي اخلاق ارتباطي انديشمند مسلمان امام موسي صدر برآمده است كه با روش تحليل مضمون به استخراج از 12 كتاب گام‌به‌گام با امام مي‌پردازد. پس از بررسي روش‌هاي ارتباطي ايشان از ميان شيوه‌هاي برقراري ارتباط صدر نظير به ميان مردم رفتن، تحصن، به دست گرفتن اسلحه، سكوت، توازن فرهنگي آنچه به‌عنوان روش غالب ايشان مطرح بود «گفت‌وگو» شناخته شد؛ در پاسخ به سؤال ديگر اخلاق ارتباطي يعني خير مركزي ارتباط چيست؟ به تقريب در گفت‌وگوي صدر دست يافتيم كه پس از تحليل مضمون گفت‌وگوي صدر به دودسته موانع تقريب كه شامل بعد فردي و اجتماعي و عوامل مؤثر در تقريب كه يكتاپرستي، ملي‌گرايي، اعتماد و صداقت است، منتج شد.

Communication ethics which is shared by both philosophical and applied ethics is going to answer two initial questions; one about the central goodness which we consider in every communication, and second about the method of communicating. This essay has examined these two basic ethical questions in Imam Musa Sadr's method of communication as extracted from the twelve-volume book " Step-by-Step with of Imam Musa Sadr", using content analysis . From among his methods of communicating, namely mixing with masses, holding a sit-in, holding a weapon, maintaining silence, favoring cultural balance, we can refer to his prominent one which was engaging in dialogs. This latter can in its turn be divided into two parts: religious and national. The function of this was to execute proximity among different sects. The religious side includes anthropological, ontological and Islamological dimensions; the national side deals with social, political and economic ones.Finally, the article specifies boosters and hindrances in the way of proximity as clarified by Sadr's communication patterns.