شناسايي و رتبه بندي راه حل هاي خروج از بحران درياچه اروميه با به كارگيري روش دلفي

خشكسالي يكي از پديده­ هاي طبيعي است كه بيش ­ترين آسيب آن در مناطق بياباني و نيمه ­بياباني به چشم مي ­خورد. حوضه آبريز درياچه اروميه با تراكم جمعيت نسبتاً زياد، امروزه يكي رويدادهاي مهم زيست محيطي ايران مي­ باشد. به ­طوري­ كه در سال­ هاي اخير به ­دليل ورود حجم آب كم از رودخانه ­ها و كمبود بارش منطقه ­اي حيات اين درياچه در معرض تهديد جدي قرار گرفته است. اين حوضه آبريز با مساحت 52000 كيلومتر مربع و ميانگين بارش 200 تا 900 ميلي ­متر، حجم آبي در حدود 22 ميليارد مترمكعب بارش در سطح حوضه را دارا مي ­باشد. براي تامين نيازهاي كشاورزي و انساني به آب شيرين، سدهاي زيادي با حجم ذخيره حدود 3 ميليارد مترمكعب در روي بستر رودخانه ­هاي اصلي درياچه احداث شده است. با عنايت به كاهش مساحت درياچه و ورود ميزان آب در نظر گرفته شده به درياچه، احياي كامل درياچه به وضع طبيعي قبلي بعيد به ­نظر مي ­رسد. در اين تحقيق سعي شده است تا با شناسايي و رتبه­ بندي، راه حل­ هاي خروج از بحران به­ روش دلفي و رتبه ­بندي سلسله مراتبي حد تاثير هر كدام از راهكارها را تبيين نمود و به اولويت ­هاي مديريتي دست يافت. براساس نتايج اين تحقيق از چهار معيار اصلي و 21 زيرمعيار شناسايي شده، تامين حقابه رودخانه ­ها و تالاب­ ها و آبخوان­ هاي منتهي به درياجه با تاثير 32 درصد و استفاده از روش ‌هاي نوين آبياري با تاثير 10/2 درصد از مهم ترين راه حل­ هاي خروج از بحران درياچه اروميه شناخته شدند.

no abstract